dinsdag 22 december 2015

The Challengers - Akrides

De laatste wedstrijd van de 1e helft van het seizoen. Gezien de ranglijst moesten we deze gewoon gaan winnen. Immers thuis en een tegenstander die gelijk stond met ons, bood perspectief. De start was zoas we inmiddels gewend zijn, stroef. Niet omdat we minder zijn, maar omdat we gewoon slordig beginnen. Hoeze warming – up? Ik blijf erop hameren dat je voor de wedstrijd begint in en in warm moet zijn. Wij schieten liever van de 3 puntlijn want dan hoef je minder te lopen. Hoezo lopen we tot de middellijn, daar wordt je moe van, toch? Bij de yell krijg ik vaak een paar ijshanden op mijn hand en dan denk ik, wat heb je nu gedaan tijdens het warm lopen? Maar goed we hielden gelijke tred met de mannen uit Ijmuiden en het wachten was voor mij in ieder geval op die tussensprint van ons. We liepen gemakkelijk tegen fouten op. Daarover kun je van mening verschillen maar de scheidsrechter fluit, of niet. Als je echt stil staat, kun je erover jammeren, maar zo gauw je beweegt heeft de scheidsrechter een punt. De stand na 12 minuten 10 – 9. Het zou weer een moeilijke middag worden. Het 2e part liet nog wel een beter Challengers zien, maar de moeizaam bijeen gesprokkelde 10 punten waren geen goed teken. Op die momenten kunnen we niet de rust bewaren. Spelen we slordig en gehaast. Verliezen we van de tegenstander? Nee gewoon van onszelf. Te vaak willen we individueel de wedstrijd beslissen. Ondoordachte schoten uit balans en zonder enige vorm van rebound, maken winnen lastig. Discipline bij het aanvallen met die extra pass levert vaak meer op, maar daar komen we blijkbaar niet toe. Coachen vanaf de kant en de time-out leveren op die momenten niets op. Ja knikken en nee doen in het veld. Op trainen een spelletje spelen met een aanval tegen man to man wordt bewust gesaboteerd en het aanleren van een pick en roll aanval met elke training maar maximaal 4 a 5 man levert geen effect op. Als die heren die er zijn dan ook nog eens niet de moeite doen om zich iets nieuws eigen te maken wordt het lastig. Dat zagen we in het 3e en 4e part. Eigenlijk liepen we de rest van de wegstrijd van 5 punten voor bij rust, naar een uiteindelijke 37 – 48 nederlaag aan. Heren, veel frustratie deze middag bij ons en bij mij. Wat willen we? We spelen de volgende helft van de competitie weer tegen zwakkere tegenstanders. Dan zijn we weer de betere ploeg. Kan er weer (eens) gewonnen worden en krijgen we weer een beetje zelfvertrouwen terug. Ik denk echter, dat met de huidige inzet en dan heb ik het niet over de wedstrijd, maar de eigen inzet om jezelf en het TEAM te verbeteren, er weinig positiefs te halen valt. Oh ja ik krijg vaak het verwijt te negatief te zijn. Ik zie altijd wat er beter kan. Bij mij is het glas half leeg. Dat is wat mij betreft geen gave maar een last. Maar laat ik het anders verwoorden. Zoals jullie deze middag speelden liep mijn glas nog sneller leeg dan gebruikelijk. Ik geef geen punten want die zijn het vermelden wat mij betreft dit keer niet waard. Ik vermoed dat er nog geen 25 % van de schoten doel trof. Het is aan jullie om er in de 2e seizoenshelft wat aan te veranderen. Verbeter je TEAM begin bij jezelf! Kommer en kwel dus? Nee hoor, nieuwe kansen en mogelijkheden in het nieuwe jaar. Dus ondanks mijn teleurstelling deze middag, wens ik jullie via de blog toch vooral fijne Kerstdagen en een geweldig, gelukkig, gezond en sportief 2016. Coach

Geen opmerkingen:

Een reactie posten