De derby tegen Aalsmeer

De ploeg van Aalsmeer is een oude bekende voor ons. Vorig seizoen hadden we 2 zwaar bevochten overwinningen geboekt tegen hen en ook afgelopen zaterdag zou dat weer het geval zijn. Met Arron en Justin van de U16 als extra spelers startten we de wedstrijd. Joep en Jeffrey waren geblesseerd en Mick en Nando zaten onder de pijnbestrijders. Afijn, alle voortekenen voor een lastige middag waren aanwezig. De start was overweldigend voor ons. Vanuit de sprongbal scoorde Mick en de volgende aanval was het Rick die zijn kans waarnam. Na nog een aanval scoorde Mick opnieuw en stond het 6 - 0. Daarna zou het tot de 3 minuut van het 2e part duren voor wij weer de basket wisten te vinden. De stand was toen 6 - 19. Te snel, te slordig, te laat, te ... , te ..., de vaste lezer van dit blog weet dan dat er een coach staat te "stralen" met zoveel aan ( / terecht) wijzingen. Hoe of het komt is mij dan een raadsel. Alhoewel, tegenstand op trainen lijkt niet echt voldoende voor het anticiperen op een wedstrijd situatie. De straffe man to man verdediging van de Aalsmeerders brachten ons keer op keer in de problemen. Passes werden niet of te laat gegeven en telkens wist Aalsmeer de bal te veroveren. Er is nog veel werk aan de winkel. Individueel zijn we tot veel in staat. Fysiek zijn we redelijk gelijkwaardig aan onze tegenstanders maar, zoals dat zo mooi heet in het voetbal jargon van de analisten, de besluitvorming met de bal is niet optimaal of niet op het gewenste niveau. Wat schort eraan? Veel, na ontvangst van de bal eerst de dribbel, voordat je de eigen man vrij hebt zien staan of lopen. Er wordt niet geholpen door goed vrij te lopen, V-cut of met voldoende snelheid en timing. Voeg daarbij het niet voldoende op elkaar ingespeeld zijn, waardoor ook de wijze van vrijlopen of aanbieden niet klikt. Justin en Arron verdienden een compliment. Zij voerden hun rollen in het veld prima uit. Speelden naar behoren tegen jongens die gemiddeld 4 jaar ouder waren. Dat scheelt een hoop lengte en kracht. Wat restte was gewoon keihard werken en geduld bewaren. Uitgaan van de eigen kracht roep ik altijd, maar ik moet bekennen dat ik niet veel hoop had. Onterecht zou blijken want met de manke ploeg werd er ineens weer gescoord. Nando was even belangrijk, de paracetamol deed zijn werk, zal ik maar zeggen. Zijn 9 punten met nog 4 van Mick en 2 van Omar leidden tot een 22 -21 ruststand. Hallo coach zuurpruim, zie je wel dat we het kunnen! Na de rust scoorde het genoemde 3-tal wederom en daarna was het weer even stil. Aalsmeer mocht weer een paar maal scoren maar na het part stond het 27 - 31. Werd er dan goed gespeeld? Nou verdedigend zeker wel, er werd beter uit geboxed, beter verdedigd maar de aanval bleef rommelig. Veel balverlies en veel snelle (in mijn ogen, hoe zeg ik dat voorzichtig) niet optimaal gekozen schoten. We willen blijkbaar allemaal onze stempel drukken op de wedstrijd. We willen graag het laatste schot nemen en zien dan de eigen vrije mannen niet staan, of willen we dat niet. Hoezo teamsport zeg ik dan. Het laatste part werd dan ook weer een nagelbijter. Met scores om en om werd er gestreden voor elke bal. En met nog een kleine minuut te gaan en 4 punten voorsprong was het ineens gedaan met de rust in de kop. Nando moest en zou snel schieten, geen rebound niks en de score van Aalsmeer bracht ze op 1 punt 42 - 41. Met toen nog een seconde of 7 te spelen ging Rshaart aan de haal met de bal en verspeelde die. Tijdens de zoemer van het eind was een Aalsmeerder bezig met zijn lay-up, die er in ging. De scheids was resoluut en besloot, geen score! De bal was niet uit de hand van de speler. We wonnen dus, maar wij maakten daar nauwelijks aanspraak op. De eindstand was uiteindelijk 42 - 41. Heren, vorige week schreef ik het ook al, we moeten nog een hoop leren. Leren dat we op een hoger niveau spelen en dat we dan ook de handelingssnelheid moeten verhogen. Maar ook dat we elkaar moeten helpen is de wedstrijd, kritiek op elkaar is gemakkelijk, iemand anders doet het fout. Zelfkritiek leek mij deze middag op zijn plaats. En natuurlijk spelen we met een relatief nieuwe bezetting de wedstrijden, maar dat geeft je niet het recht om de ander af te branden. (dat is mijn taak, toch ;-) ? ) Ik heb in ieder geval gezien dat de jonge mannen Justin en Arron gewoon mee kunnen draaien met ons en dat is goed nieuws. De punten, Mick 12, Omar 5, Rick 3, Nando 17, Arron, 2 en Ricardo 3.

Flevo Musketiers - The Challengers

De eerste wedstrijd in het nieuwe seizoen. Na een aantal weken hard werken op trainen moest het zaterdag gebeuren. Een nieuwe competitie met nieuwe tegenstanders en de verwachting dat we het wel zwaar gingen krijgen. In ons team een nieuwe man Rshaard Aumaj die zijn kunsten mocht gaan vertonen. Bleke koppies bij het inlopen, wedstrijdspanning? Het leek ervan af te druipen. Het begin was stroef, er werd een straffe man to man verdediging gespeeld door de Musketiers en wij hebben het dan moeilijk. Geen Mark of Michael als tegenstander maar iemand die echt zijn best doet om je niet aan de bal te laten komen. Dat was wel even wennen. Welkom in het heren basketbal. De tijd van de kleintjes wordt zo langzamerhand verlaten. Hoe gaan we dat handen en voeten geven is dan de vraag en mijn uitdaging als trainer. Moeizaam werd er aangevallen en wij wisten op dit moment de tegenstander ook van het scoren te houden. Het koste ons wel erg veel fouten. Terecht (veel) of onterecht (minder veel) we kwamen hierdoor snel in foutenlast. Rick en Omar zaten dan ook al snel aan de kant. Ricardo en Jeffrey met toch wat conditionele achterstand hadden het zwaar en Mick liep op een serie blaren die hij aan zijn opleiding te danken had. Afijn, redenen genoeg voor een mindere wedstrijd. Rshaard moest al snel aan de bak. Dat viel niet mee, geen kennis van ons spel, moeilijke tegenstander en mopperende medespelers maakten zijn debuut geen overweldigend succes. Maar het kost tijd om te weten waar je medespelers staan. Verder gaan we dat dribbelen ook wel minderen, want daar heb ik zoals jullie weten niets (of niet veel) mee. Het 1e part eindigde bij een stand van 9 - 8. Er was nog van alles mogelijk. In de 6e minuut van het 2e part werd het 9 - 9, Hoezo snelle scores, misser op misser, deels afgedwongen door goed verdedigen, maar zeker zoveel het gevolg van domme, te snelle schoten. Jeffrey stapte op de voet van een tegenstander en die kon daarna met een ijszak op zijn enkel gaan toekijken. Er is gelukkig niets gescheurd of gebroken en gelukkig voor hem kan hij nog steeds gamen ;-((. De organisatie was toen even helemaal weg. De tegenstander kreeg wat meer vat op ons spel en zo werd de rust bereikt met 21 - 15. Daarna was het eigenlijk wel gedaan met ons. Musketiers ging pressen en wij gooiden de een na de andere bal weg. Zeuren op de scheids, zeuren op elkaar en ik zeuren op het team en de scheids. Kortom er bleef weinig over van onze goede voorbereiding. Hoe zeggen ze dat "een slechte generale geeft een goede voorstelling". Nou wij deden dat in omgekeerde zin. Ging er dan niets goed, nee hoor maar te weinig. We zagen een prachtige combinatie tussen Rick en Ricardo en ook werd een paar maal een goede pressbreaker gespeeld, maar dat was het dan wel, scoren bleef een opgave. De eindstand kwam bij 60 - 40, een terechte nederlaag. De tegenstander had meer ervaring met het spelen van fysiek basketbal. Zij stonden goed te verdedigen en speelden verder thuis. Eigen bal, eigen bord en ringen, kortom dan moet je dat voordeel benutten en deden dat ook. Wij zullen moeten wennen aan fysieker spel. Minder snel fouten moeten maken, want in het laatste part moesten zowel Joep als Omar met 5 fouten naar de kant en diende Rick zich te onthouden van het maken van zijn 5e. Trainen, trainen en trainen is mijn antwoord daarop. Geen blocks proberen te maken als je voorover springt of je arm vooruit beweegt. Geen armen gebruiken bij het verdedigen van je man. Het vrijlopen moet beter en we moeten meer rust krijgen in de kop. Dribbelen om het dribbelen leidt tot niets, wees je bewust waar je medespelers staan, hoofd op met dribbelen en controleer de bal. Trainen, trainen en trainen is mijn antwoord daarop. Passes moeten scherp en op de hand aan de andere kant van de verdediger. Een beetje huppelen om vrij te komen op het verkeerde moment gaat niet helpen. Timing is alles en agressie in je bewegingen om de bal te willen is een must. Trainen, trainen en trainen is mijn antwoord daarop. Afijn, leerpunten te over. Jeffrey is nog wel 2 wedstrijden afwezig en dat betekent dat Omar en Rshaard, maar wellicht ook Mick, de guard taken op zich moeten nemen. We zullen dus ons ren en vliegspel moeten aanpassen. Het leerproces is in volle gang. Laat je niet ontmoedigen door deze mindere wedstrijd. We zijn er nog niet. Als je wilt leren, dan wordt het per wedstrijd beter. Trainen is een must, jullie weten hoe ik daar over denk. Dan de punten, ik ben verbaasd dat we er toch nog 40 hebben gemaakt. Nando 20, Rick 3, Omar 5, Mick 7, Ricardo 5 Komende week de wedstrijd tegen Aalsmeer, een zware pot, maar thuis en nieuwe kansen om er iets moois van te maken. Coach

Toernooi BV Hoofddorp afgelopen zaterdag

Het was weer zover. De eerste stuitjes van het seizoen en die mochten we doen in het SKWA. Met een tamelijk gehavende ploeg moesten we maar eens zien hoe we uit de zomer gekomen waren. Ik moet zeggen dat het mij enorm is meegevallen. Zonder Bas, Jeffrey (beiden geblesseerd), Moos (gestopt), Ricardo op een been, om het maar zo te zeggen en herintreder Joep (die zo weer de van der Veen connectie in stand houdt), traden we aan tegen het laagste U18 team van Hoofddorp. Wij waren een maatje te groot (fysiek) voor de mannen en vrij gemakkelijk liepen we over ze heen. Wat mij het meest is bijgebleven, was de snelheid die we vorig jaar konden maken, deze is in de zomer vakantie niet weggestroomd. Het luie vakantie leven heeft maar beperkt zijn sporen achtergelaten. Maar dat krijgen wij er wel weer uit, zij hij met een grijns op zijn hoofd. Opvallend verder het gemak waarmee Ricardo zijn puntjes scoorde. Met de rem op zijn speeltijd wist hij die kansen die hij kreeg vrij gemakkelijk te benutten. Heren als deze wedstrijd de op maat is voor dit seizoen, dan gaan we nog leuke dingen zien. Vraag mij niet naar de eindstand, want dat was erg veel voor ons en weinig voor de tegenstander. Wedstrijd 2 was van hetzelfde laken een pak. Ook hier werd er snel en veel gescoord, werd er matig verdedigd en konden we toch met de bekende 2 vingers in de neus de wedstrijd controleren. We zullen naar mijn mening nog hard aan de man to man verdediging moeten werken. Het afstoppen van de eigen man, helpside bieden als je maatje in de problemen komt en verder een of meerdere goede team aanvallen eigen maken, verbeter punten te over! Afijn, ik krijg al weer zin in de training van morgen. Doseren Stroetje, niet te hard van stapel lopen! Wedstrijd 3 liet even op zich wachten, scoorders en scheidsrechters moesten gezocht worden. Als er een minpunt was deze middag, dan was het dit aspect van het toernooi. Het merendeel van de wedstrijden werd door Sjaak Resoort en Amondo van ons Challengers dus, gefloten en dat doet een beetje vreemd aan op een toernooi, dat een andere vereniging organiseert. Maar laat ik wel positief blijven, we kregen deze middag toch maar mooi de gelegenheid om even lekker te draven. Wedstrijd 3 dan toch. Joep en Rick hadden andere plannen en werden vervangen door Daniel en Justin van de U16. Het begon dan ook even een beetje stroef, de tegenstander was de sterkste van deze middag en wij hadden even moeite met het vinden van elkaar en de basket. We hadden echter ook in deze wedstrijd een lengte overwicht, zij het beperkt en na een paar missers kregen we de smaak toch weer te pakken. Met een beetje van het mij bekende gemopper (jawel, ik heb dat gewoon in de vakantie op het oude niveau weten te houden, daar ben ik wel aan blijven werken hoor ;-)) ) over baseline verdedigen en uitboxen kregen we beter vat op de wedstrijd. Scores vielen weer en Daniel scoorde alsof hij al jaren bij deze ploeg speelt. Uiteindelijk werd ook deze wedstrijd gewonnen en nogmaals ik was niet ontevreden over het vertoonde spel deze middag. Invallers, trainingsachterstand, geblesseerden etc. genoeg factoren om het minder te doen. De ouders hadden eindelijk weer eens wat om te doen op de zaterdag middag en hadden wat dat betreft ook de nodige lof over voor het getoonde spel. De kop is er dus af en vanaf volgende week gaat het weer om het echie. Een nieuwe competitie met nieuwe sterke tegenstanders, dan gaat het vast niet zoals deze middag. Maar winnen bereik je alleen door willen leren, een actief proces! Nu stellen jullie mij al een paar jaar niet teleur en dat zal dan ook nu wel weer goed komen. Houd mij scherp op trainen. Het zal mij weer een genoegen zijn om jullie te kwellen op trainen, te voeren met basketbal wijsheid en weetjes uit de oude doos. Who the F*** was Chocolate Thunder from the planet Lovetron, die afgelopen week op 58 jarige leeftijd is overleden. Heren ruim 40 jaar passie voor het edele spelletje zit diep. Ik hoor jullie nu al denken, boeien... . Coach