Alkmaar Guardians - The Challengers

Een late avondwedstrijd 20.00 uur in Alkmaar. De heren worden groot en gaan op herentijden spelen zullen we maar zeggen. De tegenstander, de ploeg die ons van het kampioenschap af wist te houden vorig seizoen. Revanche gevoelens, zeker? Als we de stand beoordeelden vooraf dan moesten er kansen zijn. Eigen kunnen, beter ingespeeld raken (of zijn) afijn, ik had er wel vertrouwen in en de heren hadden wel iets van "we gaan ervoor, ze hebben ons kampioenschap gestolen. Joep had deze avond andere verplichtingen en Jeffrey is er nog steeds niet bij, als speler wel te verstaan en met 7 man, dienden we de klus te klaren. De start was stroef, na snelle scores van Mick, Omar en Rick, begonnen we harder te lopen dan we kunnen en met name Mick had moeite met de volgens hem te zware bal, die hij keer op keer over de ring gooide. Hoezo te zwaar, schamperde ik. Manen tot rust hielp nog niet echt en hoewel er goed werd gewerkt in de verdediging was het eerste part voor Alkmaar met 12 - 9. Het 2e part startte niet anders. Na scores van Alkmaar konden wij pas in de 4e minuut het net vinden. Gelijk op ging het daarna tot Ricardo een verre driepunter via het bord raak knalde. De bank is open zeggen ze dan in de NBA. Ineens was er weer het vertrouwen dat het kon en de rust kwam bij 18 - 22. In het 3e part was er weer even de terugval. Na een snelle score en een driepunter van Alkmaar kregen wij eindelijk vleugels. Met name Nando en Mick kregen de smaak te pakken en we liepen nu snel uit. Hard verdedigen en in de aanval geduld opbrengen zijn daarvan de oorzaak. Rust in de aanval, ik benadruk het graag, is waar we te vaak niet op letten. Hollen en racen over het veld is ook zo lekker. Maar bij een beetje rust en de juiste pass op de insnijdende man is veel meer te winnen. Een schot met een hogere trefkans maar ook de organisatie van de aanvalsrebound om maar 2 voordelen te noemen. Het kwartje viel en na een drive van Omar en treffers van Ricardo was de stand ineens 26 - 43. Het laatste part werd zo een formaliteit. Dit part werd gewoon verder gebouwd aan de voorsprong en de eindstand kwam bij 40 - 61. Een terechte overwinning en dat moet gezegd, de mannen waren er aan toe. Nu even een week geen wedstrijd en dan de krachtmeting tegen Hoppers de koploper van de competitie. Hopelijk zijn we dan ook weer compleet. Terugkijkend op deze avond vielen de volgende zaken op. Ricardo, vond zijn schot. Nu heeft hij dat altijd wel, maar gebruikt het naar mijn mening te weinig, 2 driepunters en een 5 tal schoten van middenafstand leidden tot een productief avondje voor hem. Ik zag ook een iets betere rebound er werd regelmatig uitgeboxed en de start van de break liep daardoor bij vlagen. Zo niet dan werd er bedachtzaam op gedribbeld. Balverlies werd zo beperkt. Ik heb verder weinig domme passes, gezien maar ik zeg bewust weinig. Verder en daar ligt onze grote kracht, werd er goed getimed ingesneden en gepast. Heren houd dit vast. De scores: Mick 13, Omar 7, Nando 16, Rick 5, Bas 4 en Ricardo 16. Over 2 weken weer zo spelen, dan maken we een kans tegen Hoppers. Coach

The Challengers - JBC Noorderhaven

We mochten deze middag onze krachten meten met de nummer 3 van de competitie. JBC bestaat voor een deel uit de talentvolle jeugd van Den Helder dat vorig jaar ter ziele is gegaan. Een sterke ploeg dus, waar we de handen meer dan (zo goed Nando?) vol aan zouden krijgen. We startten met die mensen, die en op tijd waren en 2 keer getraind hadden. Trainen en op tijd komen loont. Soms heb ik het gemakkelijk als coach en hoef ikzelf niet te kiezen wie de basisvijf vormen. En hoezo speel je dan niet goed? Rick startte met 3 schoten en 3 maal raak. Tweemaal een halve lay-up of running hook en 1 maal met een droge knal vanaf de starfworplijn. Op deze manier bleven we de 1e minuten in het spoor van JBC. Die toonden inmiddels, dat zij naast snelheid ook een goed, zeg maar prima afstandschot in de bagage meedroegen. Keer op keer werd onze zone verdediging verschalkt en hoe we ook werkten, na een pass of 5 van JBC stond er weer iemand vrij voor een droge knal. Die 4 maal per week trainen (en reken maar hard) uit hun verleden bij Den Helder betaalt zich terug. Afijn na een 1e part van 10 – 19 liep de stand gestaag op. We werkten hard, maar konden geen vuist maken tegen deze ploeg. Toch denk ik dat we deze middag wel onze beste wedstrijd tot nu gespeeld hebben. Ik zag een prachtige fastbreak via 4 spelers, een prachtige onmogelijke score van Nando vanachter onder het bord, een prima teruggelegde pass van Rshaart op Omar, een sterke drive met hookshot van Ricardo en Bas met prima passwerk op zijn broer Rick en een 3punter. Joep en Mick sprongen en sprintten zoals zij alleen kunnen. Kortom redenen genoeg voor een positieve kijk naar de komende wedstrijden. Als we allemaal onze best doen en elkaar steunen wordt het weer een leuke(re) competitie. De tegenstanders blijven gelijkwaardig of en maatje (of 2?) te groot maar daarvan wordt je beter. Na een rust van 17 – 36 en een 3e part van 28 – 56 werd het uiteindelijk 42 – 71. Heren ondanks de ruime nederlaag was en ben ik niet ontvreden. Er blijft genoeg werk aan de winkel voor verbetering. Ook wij hebben talent. Alleen lijkt het soms dat tegenstanders harder willen (en kunnen). Daar heb ik natuurlijk maar een remedie voor harder trainen! Beul jezelf af op trainen en dan houd je meer over in de wedstrijd. De scores: Rick 13, Mick 6, Nando 10, Joep 1, Ricardo 2, Omar 5 en Bas 5 Coach

Racing Beverwijk - The Challengers U20

Racing Beverwijk was de volgende tegenstander in onze nieuwe, zware competitie. Met Justin en Bas als versterking van de U16 traden we aan in de Walvis. Vanaf de start werden we getracteerd op een snelle vaardige tegenstander met een uitstekend schot. Voor wij er goed en wel erg in hadden stonden we een punt of 10 achter. We konden onze borst nat maken en wisten ons geen raad met de gevarieerde aanval van Racing. Een team met sterke wapens, o.m. geduld en een goede pass, waardoor er vroeg of laat steeds weer iemand vrij kwam voor een afstand schot. Die schoten vielen zeer regelmatig en wij hadden eigenlijk gewoon geen antwoord. Onze zone werd stukgespeeld en mijn inschatting was om de man te man maar niet te proberen. Daarvoor missen we denk ik nog de snelheid en de routine. Na een part stond het 28 – 12. Wie er in het veld stond maakte niet zoveel uit. We konden de pass snelheid van Beverwijk niet belopen en de kansen die we zelf kregen werden niet voldoende benut. Er was wel sprake van enig ontzag voor de tegenstander en als er naar het bord werd gegaan, dan werd er veelal geen fout gefloten. Maar hoe je het wendt of keert de tegenstander was stukken beter. Wij stelden daar eigenlijk in de hele wedstrijd maar een paar goede acties tegenover. Waarbij het gefrommel van Bas in de bucket met 2 of 3 schijnbewegingen en dan een droog schotje dat doel trof ,wel tot de mooiste van de middag gerekend mag worden. Justin hield deze middag ook zijn hoofd koel en deed niet onder voor de rest. De opvolgers voor de U20 staan te trappelen. Er werd door iedereen denk ik naar vermogen verdedigd maar dat was niet voldoende. Over de aanval was ik minder te spreken. Prachtige behind the backs en dan een pudding pass van Rshaart doen mijn welige haardos versneld verkleuren. Maar ook de (te) snelle passes van Omar, Rick en Nando laten mij niet onberoerd. Afijn als we iets moeten constateren deze middag is dat we nog even te kort komen op dit niveau. Geduld is niet alleen een schone zaak, ook noodzaak tegen een goede tegenstander. Harder lopen dan het eigen kunnen, is een slechte optie. We zijn daarbij nog geen team en willen dat misschien te snel. Nieuwe spelers inpassen, gewijzigde rollen. Bij ontbreken van Jeffrey worden Omar en Ricardo nu meer ingezet voor de opzet van de aanval, nieuwe plaatsen en wijzigingen genoeg voor een haperende aanval. Maar het moet mij van het hart. Dat ga we niet verbeteren, door elkaar af te branden. Negatief ben ik genoeg, dat hoeven jullie naar elkaar dan ook niet uit te stralen. We speelden deze middag verre van perfect, dus een beetje kijken naar de eigen prestaties en die op waarde schatten past beter dan de medespelers afzeiken. Een team bouwen kost jaren, nieuwe mensen inpassen kost maanden, dus geef elkaar ook een beetje de kans. Goed na veel tegenscores in het 2e part wisten we uiteindelijk wel het 3e part naar ons toe te trekken met 12 – 13. Hier hield onze opleving wel zo’n beetje op. Het werd maar 76 – 41. Gelet op de 1e helft valt de schade mee. Ik zeg het niet gauw, maar een terechte nederlaag tegen onze sterkste tegenstander tot nu toe. Heren, blijf trainen en geloven in jezelf. Af en toe komt er een betere tegenstander langs. Leer ervan of laat het je motiveren harder (nog harder, vraag je jezelf af?) te trainen en dat moet dan vooral verdedigend. Straffe man tot man moet ook in ons pakket komen te zitten. Als wij ze thuis krijgen moeten we een beter antwoord hebben op dit Racing. De scores: Mick 12, Nando 9, Joep 2, Rshaart 2, Omar 8, Ricardo 2, Rick 4, Bas 2 Coach