donderdag 27 november 2014

Den Helder Kings - The Challengers

Afgelopen zaterdag dienden we aan te treden tegen Den Helder. Al vroeg reden 3 auto's richting het verre noorden voor een wedstrijd tegen een van de lagere ploegen in de competitie. Met 8 man dienden we deze middag aan te treden en dat moest toch wel voldoende zijn. De start was een beetje wijfelend. Een reeks missers en gehaaste schoten werd gevolgd door een goede serie en het 1e part werd dan ook afgesloten met een 7 - 22 voorsprong. Alle tekenen voor een monsterscore zou je zeggen. Het 2e part was een heel ander verhaal. Overschakeling naar een man te man verdediging leverde niet het gewenste resultaat op. We moeten hier nog wel het een en ander aan gaan schaven want de eigen man werd maar al te vaak vrij aangespeeld. Verdedig de ontvangst van de bal, houd dus geen afstand. Afijn leerpunt zal ik maar zeggen. De scores stokten maar er viel dit part ook te genieten. Het zat er al een tijdje aan te komen en vanmiddag was het dan eindelijk zover. De eerste 'wedstrijd dunk' van Nando, een beauty! Met een verdediger half naast hem, aarzelde hij niet en ging vol voor de dunk. 2 punten en de felicitaties van zijn medespelers en natuurlijk ben ik als coach dan ook trots. Vaak krijg je bij een dunk weer het momentum van de wedstrijd in handen. Helaas voor ons ging dat nu nog niet helemaal op. Moos die al de hele wedstrijd niet fit was, wilde gewisseld worden en Mick zijn enkel speelde weer op. Ineens zaten we met een team van maar 6 fitte mensen. De rust werd bereikt met een stand van 20 - 33. In de rust was er even tijd voor drinken, iets eten, schieten en kijken of de fysieke ongemakken minder zouden worden. Het motortje kwam weer op gang. Via redelijke combinaties en scores uit de aanvalsrebound werden de Heldenaren snel weer op afstand gezet. Mooiste moment toch een onvervalste "buzzer beater" (voor de leken, een schot in het eindsignaal) van Jeffrey vanaf de middellijn, 3 punter dus en na een 11 - 23 part was het weer 31 - 66. Het laatste part was Mick uitgespeeld, zat Moos ziek te zijn op de bank en viel Rick vol op zijn onderarm. Even leek het goed mis, maar na een koude waterstraal en toch voldoende beweging in zijn arm, leek de schade mee te vallen, gekneusd maar niet gebroken. Het verhaal van de kikkertjes in de boerensloot en toen waren er nog 5, deed het even aan denken. Zonder wissels speelden we de rest van de wedstrijd uit. Nando had de kans op zijn 2e dunk maar besefte dat te laat en miste helaas. Verder had ook Omar een "buzzer beater" in het eindsignaal. Jammer voor hem geen driepunter, maar toch. Onder tijdsdruk de bal erin schieten geeft toch een heerlijk gevoel. Ondanks de vele probleempjes op het personele vlak werd het een degelijke winst partij. Hopelijk is een ieder zaterdag weer aanwezig en fit voor de pot tegen The Lions. De einduitslag 45 - 77 en de scores deze middag: Omar 6, Mick 12, Brendan 4, Nando 17, Jeffrey 22, Moos 2 en Ricardo 14. Rick had niet veel succes in de afwerking deze middag maar ook met zijn rebounds en passes leverde hij een prima bijdrage. Tot zaterdag, coach

dinsdag 18 november 2014

2 november wedstrijden tegen Volendam en Wiringherland

Op 8 november moesten we spelen in Volendam. Speeltijd zou deze wedstrijd geen issue worden. We konden maar ternauwernood een team op de been brengen. Mick was door zijn enkel gegaan op school. Bas speelden met de U16 en Brandon was is de veronderstelling dat hij na 2 maal niet trainen niet hoefde te komen. Bij zijn oude vereniging was dat de regel. Afijn met 6 man naar Volendam en niet voor BZN of voor de jeugd Nick en Simon. De uitslagen tot dan lieten een paar vreemde uitschieters zien. Er was niet erg duidelijk, hoe sterk de ploeg was en zij speelden nu thuis. We startten stroef en het duurde tot de 6e minuut voor Omar de eerste bal erin gooide. Daarna volgden Nando, Moos en Jeffrey en stopte het partje bij 6 - 8. Opvallend was dat de 6 punten van Volendam in de 1e 4 minuten werden gescoord. De verdediging stond als een huis na 5 minuten en dit werd in het 2e part niet minder. In dit part wisten vooral Ricardo en Nando elkaar en de basket goed te vinden. Bij een stand van 10 - 20 werd er gerust. Na die rust waren we een beetje ingedut en werd de tegenstander weinig in de weg gelegd. Een ruime voorsprong tot dan toe, werd snel weggegeven, mede door de zeer compacte zone verdediging van Volendam. We kunnen nog te weinig creƫren, tegen een zone. Hiervoor dien je gewoon een afstandschot en een goed screen aan te leren. Maar goed, dat komt nog wel. Ineens was het weer 24 -28 en in het begin van het laatste part werd het zelfs 28 - 28. Blijkbaar moest ik eerst weer even de mopperstroet uithangen alvorens er ineens weer goed gebald kon worden. Ineens werd er weer straf verdedigd. Ineens waren er weer een paar snelle breaks en ineens hadden Nando en Ricardo in de gaten dat de base-line bij Volendam wagenwijd openstond. Afijn een tussensprint van 8 - 16 leidde tot een eindstand van 32 - 44. Goede punten in deze wedstrijd: De felle verdediging, baseline drives en rebounds. Minder 2 periodes met een lage intensiteit, waarbij de tegenstander heel snel orde op zaken stelde. Maar gezien de maar 6 man en uitwedstrijd, toch een prima resultaat. De punten: Moos 6, Omar 4, Jeffrey 4, Rick 2, Ricardo 14, Nando 14 Afgelopen week speelden we thuis tegen Wiringherland een ploeg uit de onderste regionen van de competitie. Met 8 man startten we de wedstrijd, nadat Mick had vastgesteld, dat hij nog niet kon spelen met zijn enkel. Het eerste bedrijf was er een van halen en brengen. Met veel inzet werd er verdedigd, de bal veroverd en daarna maakten we de aanvallen niet af. Met name Ricardo kreeg open kansen en verzuimde te scoren, koud?, te hoge verwachtingen na de vorige wedstrijd waarin het voor hem heerlijk liep? We liepen wel uit, maar een mindere periode in de 7de en 8ste minuut, gaf de voorsprong aan de tegenstander. Gelukkig wisten daarna Moos en Nando nog een keer te scoren, zodat we toch met een voorsprong het part eindigden, 13 -12. Waardoor het dan ineens wel loopt in het 2e bedrijf, is mij niet geheel duidelijk. Ik merk vaak op dat er met weinig intensiteit word ingelopen, hetgeen vaak leidt tot een matig begin. Vanaf de start van het 2e part was het er ineens. Steal op steal, break op break en nu vielen de ballen er wel in. We maakten 20 punten op rij, voor de tegenstander 1 keer doel trof. Een partje van 22 -4 leidde tot een ruststand van 35 - 16. Na de rust werd de voorsprong gestaag uitgebreid. We bleven elkaar gemakkelijk vinden en ondanks de nodige missers liepen we verder uit naar 56 - 28. In het laatste part kreeg de tegenstander even wat meer ruimte en scoorden ook zij gemakkelijk. Maar er was een periode in dit part dat we 3 aanvallen van de tegenstander de bal reboundden en via een of 2 passes scoorden zonder ook maar 1 dribbel. Het ultieme fastbreak basketbal, zo zie ik het eigenlijk het liefst. De rebounder heeft een rol, de passer die snel zijn medespeler weet te vinden en de scoorder. Ieder zijn rol en elke rol is belangrijk. Zelfs al zit je op de bank, te balen wellicht, dat je geen deelgenoot bent aan die situatie. Moet je toegeven dat het wel erg lekker loopt en kun je daar toch om juichen. Afijn daar gaat het bij een teamsport om. Niet de kreet van de Koot en Bie (typetjes Jacobse en van Es), "Met ze alle voor ons eige" (op zijn Haags uitgesproken) maar als de Drie musketiers, All for one en one for all. Om een lang verhaal niet nog langer te maken. Het werd een zeer leuk kijkspel,voor de Challengers supporter. Bij Wiringherland zal men daar iets genuanceerder over gedacht hebben. Eindstand 79-45 met de opmerking dat zowel Brandon als Jeffrey het 42ste punt scoorden. De eindstand had dus mits goed geteld 81 - 45 moeten zijn. Genoteerd staat 79 - 45, een prima potje dus. De scores: Jeffrey 14, Nando 17, Omar 13, Brandon 8, Moos 3, Rick 16, Bas 4 en Ricardo 6 2 winstwedstrijden wederom. Ik zie per week een beter op elkaar ingespeelde ploeg, waarbinnen eenieder zijn rol begint te begrijpen. Houd dat vast. Coach

dinsdag 4 november 2014

The Challengers U18 - Racing Beverwijk U18

De blog van deze week is wat mij betreft er een om eens met jullie van gedachten te wisselen. We hebben afgelopen zaterdag gewonnen en wel omdat er 4 mensen voornamelijk op de bank hebben gezeten. Teamgenoten die net als jullie trainen en met veel inzet proberen deel te nemen aan de wedstrijden. Ik maak daarbij keuzes afhankelijk van hoe het spel zich gedurende de wedstrijd ontwikkelt. De tegenstanders tot nu toe maakten het mij gemakkelijk om te coachen en ieder speeltijd te geven. Sommigen meer, anderen iets minder. Daarbij laat ik vaak dingen aan het toeval over. Iemand draait lekker en mag wat langer staan. Iemand gaat niet lekker en die laat ik wat langer wennen. Jullie weten ook dat ik hoge eisen stel en een paar in mijn ogen domme overtredingen, foute passes of balverlies en dan ga je hoogstwaarschijnlijk zitten. De wedstrijd van zaterdag was een puntje puntje wedstrijd. Beverwijk was een taaie ploeg met een paar grote, snelle jongens die ook nog wel een balletje konden raakmikken. Dat heeft er toe geleid dat ik (te?) veel met Mick, Jeffrey , Nando, Rick en Ricardo heb gespeeld. Die keuzes hebben mede geleid tot een uiteindelijk gewonnen wedstrijd 66 – 53. Een moeizame zege die pas laat in het 4e kwart leidde tot een verschil van 13 punten. Op de bank Brendan, Moos en de U16 bankspelers Bas en Omar die als gevolg van mijn keuzes, lees wens om te winnen, nauwelijks gespeeld hebben. Daarvoor heb ik ze in het laatste part en aan het eind van de wedstrijd bedankt. Ze laten het namelijk na, om te mokken over het geringe aandeel dat zij hadden in de overwinning. Na de wedstrijd ben ik bekritiseerd door ouders, over het alleen maar laten spelen van de genoemde 5. Zij zien immers een zoon teleurgesteld op de bank zitten en ik kies niet voor hem. Dit dilemma heb ik als coach. Ik ben fanatiek, dat weten jullie, dat zie je op trainen en dat zie je als ik coach. Dat ben ik, "what you see is what you get". Mijn vraag nu:” willen jullie dat? Wil je een coach die fanatiek is, die gaat voor de winst. Dus moet ik, in het geval van een wedstrijd zoals deze zaterdag, de keuze maken zoals nu. Dus kiezen voor de mensen die op dat moment het verschil maken. Never change een winning team dus. (Overigens weet ik donders goed wat het betekent om op die bank te zitten, dat vormt je. Of dat positief is? Dat laat ik aan de lezer.) Of kiezen we voor de evenredige speeltijd en niet primair de winst. Dan hoef ik mij in het vervolg niet meer te verantwoorden aan de bankzitters. Voor die overige wedstrijden zal ik nog meer gaan letten op evenredige speeltijd, daar mag je mij op aanspreken. Wat natuurlijk niet wil zeggen,dat ik de prikkel "Wie traint, speelt", dan afschaf. Zaterdag lijkt mij een mooie dag om hier eens met jullie over te bomen. Coach