The Challengers U20 - SV Christofoor

De laatste thuiswedstrijd van het seizoen. Wederom met een minimale bezetting en dat gaat ons vroeg of laat opbreken, maar deze middag? De vereniging SV Christofoor is voor ons nieuw. Nooit eerder speelden we tegen deze ploeg en we moesten maar even afwachten hoe dat zou gaan uitpakken. De coach van hen en de schrijver van deze blog hebben in het verleden, toen het haar nog kleur had, eens een kampioenschap behaald met een BV Hoofddorp team. Maar jullie kennen mij, dat is geen reden voor cadeautjes. Immers de Sint is al geweest en dat gedoe met Santa, is aan mij niet besteed. We startten met de basis van Omar, Mick, Rick, Nando en Jeffrey. Rik van de U18 zorgde voor een broodnodige wissel. De tegenstander moest gezien de plaats op de ranglijst een appeltje, eitje overwinning gaan opleveren, maar indruk werd er wel gemaakt. De gemiddelde lengte van de mannen kwam ruim boven die van ons uit. De start mocht er weer zijn, want Mick, Nando en Jeffrey hadden al snel de ring gevonden. Daarna stagneerde het even. De man to man van Christofoor, maakte dat we sneller gingen spelen dan goed voor ons was (en is). Mijn verzoek (maar dan iets meer nadrukkelijk) werd anders geïnterpreteerd dan ik voor ogen had en we eindigden dit part bij 12 - 4. Een in mijn ogen veel te lage score voor onze mogelijkheden. Het 2e part stond er in ieder geval een iets meer gefocust team in het veld. In de zone werd er goed gewerkt, werd de bal vaak onderschept en werd er in de loop aanval veelvuldiger de open man gevonden. Een simpel spel is basketbal, als je niet voor je eigen punt speelt maar voor dat van de man die vrij staat. Gelukkig toonden we dat meer in dit part en na dit part van 22-8 stond er bij rust al weer een geruststellende 34 - 12 op het bord. Een opmaat voor een grote uitslag? Het 3e part zou dat uitwijzen. Met Jeffrey en Rick als de bezitters van 2 fouten konden we verdedigend nog wel wat hebben. Dus het verdedigend concept bleef bij het oude en dat leverde dan ook voldoende op. Heerlijke fastbreaks, (alsof de Spurs even Hoofddorp aandeden.) via de rebound van Nando via een lange pass van Jeffrey op Omar die prima Mick wist te vinden voor een eenvoudige lay-up. Heerlijk om te zien. De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat de geschetste spelers ook Rick, Nando Mick en Omar kunnen heten of zo. Ik was meer onder de indruk van de snelheid en het behouden van overzicht, dan dat ik oplette wie nu wat precies deed. Eigenlijk is dat natuurlijk wat ik wil zien. Snelheid en wie er scoort zal mij worst wezen. Opereren als een team daar gaat het om. Dat de loop aanval ons past bleek ook uit een perfect getimede wrap around pass, vanonder het bord om een verdediger heen, van Jeffrey op Mick die de bal er alleen nog maar even hoefde in te leggen en dat natuurlijk ook gewoon deed. Ik vind het overigens erg jammer dat wij ook niet onze manier van spelen via trainen wat meer kunnen trainen en variëren. Met de aanvallen van Mo erbij in het assortiment, het zou prachtig zijn. Helaas is dat bij een zo lage opkomst niet echt mogelijk. Maar jullie kennen mij nu wel zo'n beetje, goed is mooi, maar beter moet. Afijn een part van 23 - 8 bracht ons bij het laatste bedrijf. Rick was inmiddels naar de bank gehaald. Na een domme en een rommel fout onder het bord was de 4e weer bereikt. Verplichte rust dus, maar zeer tegen de wens van Rick die nog energie te over had. Maar zijn iets kleinere naamgenoot met een ook iets kortere naam Rik dus, mocht waarnemen. Direct onderschepte die een paar ballen en stond zo ook weer een aantal maal aan het begin van weer een fastbreak. Afijn de afloop werd wel weer erg duidelijk. Halverwege dit part werden Rik en Rick weer uitgewisseld en stond laatst genoemde nog wel even aan de basis van 2 wederom snel uitgespeelde aanvallen. Toen viel voor hem het doek, 5 fouten en mocht Rik weer zijn plaats innemen. Met veel pijn en moeite wist die met verkrampte kuiten het eind te halen. Na afloop stond er weer een gedegen 74 - 29 stand op het bord. Heren de ongeslagen status is behouden gebleven in deze competitie. Wat hebben we zoal gezien? Een prima basis verdediging, een prima fast break en voldoende drang om naar voren te spelen. Soms wat roekeloos en vaak met een te snel schot, waardoor de rebound wordt gemist. Maar wel gewoon degelijke overwinningen. Dat houd na de jaarwisseling vermoedelijk wel een beetje op. De (te) zwakke poule van nu, wordt een hoge poule en dan moeten we maar eens gaan tonen, waar we nu staan. Ik heb er wel vertrouwen in, maar dan moet er wel bedachtzaam gespeeld worden. Afijn we gaan het zien. Nog een paar keer trainen en dan mogen we dit succesjaar uitluiden en ik wens jullie ( en natuurlijk jullie familie) vanaf dit blog alvast alle goeds voor de feestdagen en het nieuwe jaar. Oh ja, mijn complimenten voor het houden van de monden tijdens de wedstrijd. Jacques en Micheal hebben voor zover ik heb kunnen waarnemen geen negatieve reacties gekregen op hun fluiten. Jullie een beetje kennend (puber, fanatiek, eigenwijs?) afijn een late twen of vroege twin die gewoon de scheidsrechter accepteert is zoals het hoort en moet, klasse. Daar heb ik later deze avond, heren 2 fluitend met Willem, nog wel even aan terug gedacht. Fluiters en spelers horen bij elkaar, waarom dan zoveel commentaar en woede? Omdat je eigen wijze wijze, een eigenwijze wijze van waarnemen is? Sorry ik dwaal af, de punten dan maar. Als ik mij niet vergis en ik de opsomming van Jeffrey goed heb onthouden, dan was het: Nando 16, Mick 17, Jeffrey 16, Omar 13 en Rick 12. Een mooi verdeelde score een TEAM waardig. Helaas voor Rik was er alleen hard werken, een paar steals, goede passes en hinderlijk in de weg staan bij de tegenstander. Een rol die je niet mag onderschatten, want daar gaat het ook om in een TEAMsport. Heren, het was mij een genoegen en kijk uit naar het vervolg. Coach

The Sea-Devils - The Challengers U20

"De" wedstrijd van deze seizoenshelft speelden we afgelopen zaterdag. Na de vrij simpele potjes van de afgelopen weken moesten we tegen (mijn inschatting) de sterkste tegenstander van deze competitie. Het feit dat ze 2 keer niet waren komen opdagen, gaf ons meer wedstrijd punten, maar ze hadden verder perfect gespeeld. Wij traden deze middag redelijk gehandicapt aan. Mick met een stevig ingetapete enkel en 0 wissels. Het zou er om gaan hangen. Vanaf het begin stonden we met de rug tegen de muur. Letterlijk in sommige situaties want er liep bij de mannen uit Castricum een echte dubbele meter en die kon ook nog redelijk uit de voeten. Sterk lang en toch ook redelijk behendig. De eerste punten waren voor Sea Devils en wij kregen er met uitzondering van Rick zijn eerste schoten, echt niets in. Angstig, slordig vooral en veel te gehaast probeerden we de tegenstander te bestrijden van afstand. Nu is dat het laatste dat wij als ploeg onder druk beheersen. Afijn het hoeft niet verder uitgelegd, we liepen behoorlijk achter de feiten aan. De fouten werden natuurlijk niet direct bij onzelf gezocht. Zeuren over fouten die niet werden gefloten in plaats van een beetje zelfreflectie, jammer we kunnen namelijk best wel basketballen, maar blijkbaar zaten we deze middag een beetje in een dip. Na 10 minuten stond het 15 – 14 dus niets aan de hand. In het 2e part meer van het zelfde als het ging om te snel en ondoordacht. De 2-1-2 zone van Sea Devils was een lastige voor ons. Zo erg lastig dat we gingen rusten met 24 – 20. We hadden welgeteld 6 punten gescoord. Kansen hadden we vooral gekregen vanaf de vrije worp lijn. 8 van de 8 gemist en tot dan toe in de wedstrijd 10 van de 12. Het ging dus niet lekker. Na rust op een betere basket(?) moest het dan maar gebeuren. En alhoewel we nu meer scoorden, deed de tegenstander dat ook, 17 tegen 15 voor ons. Het zou dan ook in het laatste part moeten gaan gebeuren. En hoe slecht we ook speelden, we wisten in de laatste 2 minuten langszij te komen en uiteindelijk 2 seconden voor tijd op 2 punten voorsprong te komen. Na enig gerommel met de klok en een scheidsrechter time out werd de bal op de middellijn ingenomen door Sea Devils en gelukkig voor ons kwamen zij niet meer tot een goed schot. Alsnog de wedstrijd gewonnen. Lucky Ajax? Ik weet wel dat we de hele wedstrijd achter de feiten aan liepen. Weinig bezieling toonden en uiteindelijk met 3 minuten vechtbasketbal de wedstrijd hebben gewonnen. Eigenlijk onverdiend maar ook wel weer knap. Ondanks een beroerde wedstrijd met 4,5 man (sorry Mick, maar dat halfje bleek toch genoeg) nog steeds ongeslagen. Ik hoop dat de laatste wedstrijd tegen Christofoor een betere wordt. En heren over de strafworpen 4 van de 20, dat kan beter!!! De punten dan, zonder percentages want ik denk dat niemand de 25 % haalde. Nando 20, Rick 11, Mick 12, Omar 8 en Jeffrey 3. Mannen ondanks de beroerde wedstrijd wederom winst. Houd dat vast. Tot zaterdag Coach

HBC-The Challengers

Heerhugowaard was afgelopen zaterdag het strijdtoneel. Met Justin en Daniel erbij zouden we lang en sterk genoeg zijn. De schrijver van de blog had zich vergist met de tegenstander en dacht dat het de nummer 2 was. Dat was ook zo maar dan de nr 2 van onderen. Afijn, het werd een leuke pot. We startten niet al te voortvarend. Mick had het kanon niet op scherp en de eerste ballen werden gemist. Daarna, kwamen we langzaam op gang. Met ons gebruikelijke concept, een zeer felle compacte zone met een goede helpside. In het begin vooral vanuit de bucket (Rick) en later toch vanuit de fastbreak (Daniel, Omar) kwamen we op stoom zodat het na 10 minuten 7 – 20 was. Daarna werd het meer van hetzelfde goede stukken in de wedstrijd en toch ook veel missers. Feestjes (Mick?) zijn leuk maar de scherpte is dan toch een beetje weg. Met de rust stond er een 15 – 39 stand op het bord. Een fletse wedstrijd maar met licht puntjes. Onder het bord werd heerlijk gecombineerd tussen Daniel en Justin en via de baseline werd er gemakkelijk gescoord. Goed om te zien dat deze heren zo goed kijken naar de vrije man. De fastbreak liep wat beter en de verdedigingsrebound was nu erg goed verzorgd. Na de rust speelden we naar het publiek. Wat dat met ons kan doen werd snel duidelijk. Het tempo werd opgevoerd. Passes vanaf de baseline naar de weg sprintende forwards lukten nu veel vaker en ook werd duidelijk dat er bij het ontwerp van de zaal niet gedacht is aan de snelheid van een basketballer en de afstand die nodig is tussen baseline en muur en een grijsgeschilderde stalen bint voor de dakconstructie. Jeffrey kwam na het neerkomen bij een van zijn bekende linkerhand lay-ups hard tegen de bint en muur tot stilstand. Gelukkig niets ernstigs, maar waarom alles in het grijs geverfd? Niet dat het voor de uitslag iets uit maakte. De mannen waren nu pas op stoom. Nando heeft nu ook de westrijd dunk onder de knie, wederom 2 en weer een met een man naast zich. Een schitterende diagonale pass van Jef op Justin over het hele veld was ook een juweeltje. Even zat de schrik er nog goed in. Mick ging in het laatste part door zijn enkel, gelukkig lijkt de schade mee te vallen? Zo moesten Justin en Daniel alsnog, laat in de wedstrijd weer aan de bak. Zij zouden later nog in Hoofddorp nog een wedstrijd spelen. Maar zoals eerder opgemerkt alles lukte ineens zo ook op het eind. Ineens waren we van de stand 19 – 67 tot 29 – 98 uitgelopen en de time out van de coach van HBC moest voorkomen dat de 100 punten op het bord zouden komen. Een felle press van ons met daarna 2 gehaaste en dus gemiste schoten en evenzoveel rebounds, schoot Rick in het eindsignaal de bal erin. 25 – 100. Dus appeltaart voor ons dankzij Rick! De scores en ik hoop dat Jeffrey goed heeft geteld ;-)) Nando 23, Justin 6, Jeffrey 16, Rick 18, Mick 10, Omar 12 en Daniel 15 Volgende week tegen Sea Devils en nu echt. Houden we de ongeslagen status? We hebben vanmiddag in ieder geval een goede generale gehad. Coach