maandag 15 december 2014

The Challengers U18 - Akrides

De laatste wedstrijd van de eerste seizoenshelft. Akrides, een tegenstander met veel verlieswedstrijden, het moest dus mogelijk zijn om de ongeslagen status te handhaven. Omar was er niet dus met 8 man moest de klus geklaard worden. Zoals gebruikelijk werd er gestart vanuit een fanatieke zoneverdediging. Met Moos en Mick voorin en Rick, Nando en Jeffrey achter moest er getracht worden, na de rebound een snelle fast-break te spelen. Dat lukte niet vanaf het eerste moment. Er werd weliswaar hard gewerkt en veel ballen onderschept, maar de scores bleven nog even uit. Veel fouten tijdens de fast-break leverden wel strafworpen op maar daar werd ook matig uit gescoord. Na 10 minuten stond er dan ook maar een 16 - 9. Er werden van de stafworpen tot dat moment, 2 van de 7 benut. In het 2e part ging het een stukje beter. De fast-break bleef moeizaam, maar de schutter Ricardo stond nu op. Snel rondpassen en op tijd inlopen leverde steeds opnieuw een vrij schot en 6 rake schoten in dit part voor Ricardo toonde zijn schotvorm nu aan. Een schutter is afhankelijk van een goede pass en daarin stelden zijn medespelers hem niet teleur. Een ruststand van 37 - 21 was niet meer dan dik verdiend. In de 2e helft werd direct na de start getoond waarom dit team zo lekker speelt. Uitboxen rebound, outlet pass en 2 of twee passes naar de wegspringende forward(s) en bingo. Snelheid is een prachtig middel om de tegenstander te verrassen. Keer op keer lukte dit, nu wel. De eerste 8 punten waren zo voor Moos en Mick en tegen onze 10 punten, zette Akrides 2 punten. Door wissels en een man to man verdediging over het hele veld werden we even tot een pas op de plaats gedwongen door Akrides, maar ook daar werd uiteindelijk een antwoord op gevonden. Na 3 partjes stond er een stand van 54 - 31. Geen vuiltje aan de lucht dus. Het 4e part meer van hetzelfde, goed passen insnijden en zo nu en dan de fast-break leverde een 74 - 46 eindstand. Een reeks van 13 wedstrijden werd zo ongeslagen afgewerkt een deel door zwakke tegenstand, maar ook een deel door uitstekend spel. Op de juiste momenten, was er altijd wel iemand die de kar trok. Het komende competitiedeel wordt lastiger. Met Hoofddorp zijn we de enige U18 teams in de nieuwe poule en gaan we op zeker, stevige tegenstanders krijgen. Als ik kijk naar het stuk groei als team, maar ook als individuele basketballer, hebben we stappen gemaakt. Maar het is natuurlijk wel aan jullie zelf of je er een gevolg aan geeft. Trainen blijft een must en daar kan wat mij betreft nog wel het een en ander verbeterd worden. Ik houd geen statistiek bij, maar ik denk dat we nog niet aan 80% komen. Om te groeien moet je investeren. Dat doe je (hoop ik) op school en ook voor het mooiste spelletje dat er is, zou je dat moeten (willen) opbrengen. Afijn, de preek ( hoor ik jullie denken) is klaar. Het was en is mij een genoegen om jullie te coachen en ik ga ervan uit dat jullie weer gemotiveerd aantreden, na 1 januari. Als ik jullie deze week niet meer zie, alvast een fijne Kerst en een voorspoedige jaarwisseling. Bedenk bij het afsteken van de lawinepijl dat dribbelen met een gezonde hand beter gaat dan met een stomp. ;-))) O ja, voor ik het vergeet de punten: Mick 16, Moos 4, Rick 3, Jeffrey 14, Bas 2, Nando 17 en Ricardo 18 Coach

dinsdag 9 december 2014

De wedstrijden tegen The Lions en MBCA

Dit keer een verslag van de wedstrijden tegen The Lions en MBCA. De eerste was thuis en we traden deze middag op zonder Moos die nog met een keelontsteking kampte. Goed de wedstrijd dan, ik moet bekennen dat het eigenlijk een gemakkelijke middag werd. Vanaf de start waren onze mannen de betere ploeg. Fel in de verdediging en ondanks veel missers in het begin liepen we snel uit naar een 18 - 8 stand na het 1e part. Het vervolg was iets minder veel snelle schoten en een matige rebound leverden niet veel op. De tegenstander was ook niet in staat om er heel veel tegenover te stellen dus bleef de voorsprong intact. De rust kwam bij 29 - 13. Matig dus. Na de rust ging het weer beter. Goede aanvallen, met goede combinaties tussen met name de grote mannen leverden veel punten op over de baselijn. Met name Ricardo kwam even lekker los. Een part van 18 - 4 was het resultaat en met een tussenstand na part 3 van 47 -17 was de toon gezet.We zetten het spel van het 3e part niet verder door. Fijn was wel dat alle spelers ruim de tijd kregen om te spelen en na het fluitsignaal stond er een verdiende 63 - 31 eindstand op het scorebord. Ondanks matig spel toch een dikke overwinning. De scores: Omar 9, Mick 10, Ricardo 14, Nando 13, Rick 5, Bas 2, Jeffrey 4 en Brandon 5. De volgende wedstrijd was die tegen MBCA, na ons het sterkste team uit deze competitie. Er stond dus wel wat op het spel. We waren deze dag zonder Moos en Brandon. We dienden dus de klus met 7 man te klaren. De tegenstander kenden we in het geheel niet maar uitgaand van onze eigen kracht moesten we een eind kunnen komen. MBCA speelt een beetje het spel zoals wij dat graag doen. Felle verdediging en bij balwinst een snelle aanval. Zij kennen net als wij problemen met de set aanval. Vanaf de start was eenieder geconcentreerd. Er werd weinig balverlies geleden en de kansen werden als zij zich voordeden benut. Als er iets op het spel was aan te merken was het de matige rebound. Uitboxen wordt te weinig gedaan en de tegenstander strafte dat vaak af. Na part 1 stond er een stand van 17 - 18 op het bord. Een gelijkwaardige tegenstander dus. In het 2e part waren beide ploegen iets minder scherp in de afronding van de kansen. Door de verdediging van beide ploegen was er niet veel ruimte voor de fast-break en de set aanvallen kosten meer tijd, een part van 11 - 9 was het resultaat en we gingen rusten met een achterstand. In de rust hebben we nogmaals gesproken over de fouten die we maakten. Met name het open houden van het veld, ruimte en je goed aanbieden waarna je sneller kunt passen werden nogmaals benadrukt. Blijkbaar viel het kwartje want daarna gingen we los. Een tussensprint van 8 - 25 was het resultaat en de tegenstander was hierdoor gebroken. De tegenstander had nog 1 man minder, 6 tegen 7 en wellicht dat de conditie nu ook een rol speelde. Feit was dat we nu 36 - 52 voorstonden. Deze voorsprong werd in het 4e part gestaag verder uitgebreid. Alles liep ineens op rolletjes. fast breaks, combinaties onder het bord. rebounds en scores, afijn na een achterstand bij rust werd er gewonnen met 46 - 75. Tegen de nummer 2 eenprima resultaat. Heren alleen aanstaande zaterdag nog en dan hebben we de 1e competitie helft foutloos afgesloten. Klasse!!! De punten: Ricardo 8, Jeffrey 11, Mick 16, Omar 8, Nando 18, Rick 10 en Bas 4. Heren, zaterdag weer zo'n pot? Coach

donderdag 27 november 2014

Den Helder Kings - The Challengers

Afgelopen zaterdag dienden we aan te treden tegen Den Helder. Al vroeg reden 3 auto's richting het verre noorden voor een wedstrijd tegen een van de lagere ploegen in de competitie. Met 8 man dienden we deze middag aan te treden en dat moest toch wel voldoende zijn. De start was een beetje wijfelend. Een reeks missers en gehaaste schoten werd gevolgd door een goede serie en het 1e part werd dan ook afgesloten met een 7 - 22 voorsprong. Alle tekenen voor een monsterscore zou je zeggen. Het 2e part was een heel ander verhaal. Overschakeling naar een man te man verdediging leverde niet het gewenste resultaat op. We moeten hier nog wel het een en ander aan gaan schaven want de eigen man werd maar al te vaak vrij aangespeeld. Verdedig de ontvangst van de bal, houd dus geen afstand. Afijn leerpunt zal ik maar zeggen. De scores stokten maar er viel dit part ook te genieten. Het zat er al een tijdje aan te komen en vanmiddag was het dan eindelijk zover. De eerste 'wedstrijd dunk' van Nando, een beauty! Met een verdediger half naast hem, aarzelde hij niet en ging vol voor de dunk. 2 punten en de felicitaties van zijn medespelers en natuurlijk ben ik als coach dan ook trots. Vaak krijg je bij een dunk weer het momentum van de wedstrijd in handen. Helaas voor ons ging dat nu nog niet helemaal op. Moos die al de hele wedstrijd niet fit was, wilde gewisseld worden en Mick zijn enkel speelde weer op. Ineens zaten we met een team van maar 6 fitte mensen. De rust werd bereikt met een stand van 20 - 33. In de rust was er even tijd voor drinken, iets eten, schieten en kijken of de fysieke ongemakken minder zouden worden. Het motortje kwam weer op gang. Via redelijke combinaties en scores uit de aanvalsrebound werden de Heldenaren snel weer op afstand gezet. Mooiste moment toch een onvervalste "buzzer beater" (voor de leken, een schot in het eindsignaal) van Jeffrey vanaf de middellijn, 3 punter dus en na een 11 - 23 part was het weer 31 - 66. Het laatste part was Mick uitgespeeld, zat Moos ziek te zijn op de bank en viel Rick vol op zijn onderarm. Even leek het goed mis, maar na een koude waterstraal en toch voldoende beweging in zijn arm, leek de schade mee te vallen, gekneusd maar niet gebroken. Het verhaal van de kikkertjes in de boerensloot en toen waren er nog 5, deed het even aan denken. Zonder wissels speelden we de rest van de wedstrijd uit. Nando had de kans op zijn 2e dunk maar besefte dat te laat en miste helaas. Verder had ook Omar een "buzzer beater" in het eindsignaal. Jammer voor hem geen driepunter, maar toch. Onder tijdsdruk de bal erin schieten geeft toch een heerlijk gevoel. Ondanks de vele probleempjes op het personele vlak werd het een degelijke winst partij. Hopelijk is een ieder zaterdag weer aanwezig en fit voor de pot tegen The Lions. De einduitslag 45 - 77 en de scores deze middag: Omar 6, Mick 12, Brendan 4, Nando 17, Jeffrey 22, Moos 2 en Ricardo 14. Rick had niet veel succes in de afwerking deze middag maar ook met zijn rebounds en passes leverde hij een prima bijdrage. Tot zaterdag, coach

dinsdag 18 november 2014

2 november wedstrijden tegen Volendam en Wiringherland

Op 8 november moesten we spelen in Volendam. Speeltijd zou deze wedstrijd geen issue worden. We konden maar ternauwernood een team op de been brengen. Mick was door zijn enkel gegaan op school. Bas speelden met de U16 en Brandon was is de veronderstelling dat hij na 2 maal niet trainen niet hoefde te komen. Bij zijn oude vereniging was dat de regel. Afijn met 6 man naar Volendam en niet voor BZN of voor de jeugd Nick en Simon. De uitslagen tot dan lieten een paar vreemde uitschieters zien. Er was niet erg duidelijk, hoe sterk de ploeg was en zij speelden nu thuis. We startten stroef en het duurde tot de 6e minuut voor Omar de eerste bal erin gooide. Daarna volgden Nando, Moos en Jeffrey en stopte het partje bij 6 - 8. Opvallend was dat de 6 punten van Volendam in de 1e 4 minuten werden gescoord. De verdediging stond als een huis na 5 minuten en dit werd in het 2e part niet minder. In dit part wisten vooral Ricardo en Nando elkaar en de basket goed te vinden. Bij een stand van 10 - 20 werd er gerust. Na die rust waren we een beetje ingedut en werd de tegenstander weinig in de weg gelegd. Een ruime voorsprong tot dan toe, werd snel weggegeven, mede door de zeer compacte zone verdediging van Volendam. We kunnen nog te weinig creƫren, tegen een zone. Hiervoor dien je gewoon een afstandschot en een goed screen aan te leren. Maar goed, dat komt nog wel. Ineens was het weer 24 -28 en in het begin van het laatste part werd het zelfs 28 - 28. Blijkbaar moest ik eerst weer even de mopperstroet uithangen alvorens er ineens weer goed gebald kon worden. Ineens werd er weer straf verdedigd. Ineens waren er weer een paar snelle breaks en ineens hadden Nando en Ricardo in de gaten dat de base-line bij Volendam wagenwijd openstond. Afijn een tussensprint van 8 - 16 leidde tot een eindstand van 32 - 44. Goede punten in deze wedstrijd: De felle verdediging, baseline drives en rebounds. Minder 2 periodes met een lage intensiteit, waarbij de tegenstander heel snel orde op zaken stelde. Maar gezien de maar 6 man en uitwedstrijd, toch een prima resultaat. De punten: Moos 6, Omar 4, Jeffrey 4, Rick 2, Ricardo 14, Nando 14 Afgelopen week speelden we thuis tegen Wiringherland een ploeg uit de onderste regionen van de competitie. Met 8 man startten we de wedstrijd, nadat Mick had vastgesteld, dat hij nog niet kon spelen met zijn enkel. Het eerste bedrijf was er een van halen en brengen. Met veel inzet werd er verdedigd, de bal veroverd en daarna maakten we de aanvallen niet af. Met name Ricardo kreeg open kansen en verzuimde te scoren, koud?, te hoge verwachtingen na de vorige wedstrijd waarin het voor hem heerlijk liep? We liepen wel uit, maar een mindere periode in de 7de en 8ste minuut, gaf de voorsprong aan de tegenstander. Gelukkig wisten daarna Moos en Nando nog een keer te scoren, zodat we toch met een voorsprong het part eindigden, 13 -12. Waardoor het dan ineens wel loopt in het 2e bedrijf, is mij niet geheel duidelijk. Ik merk vaak op dat er met weinig intensiteit word ingelopen, hetgeen vaak leidt tot een matig begin. Vanaf de start van het 2e part was het er ineens. Steal op steal, break op break en nu vielen de ballen er wel in. We maakten 20 punten op rij, voor de tegenstander 1 keer doel trof. Een partje van 22 -4 leidde tot een ruststand van 35 - 16. Na de rust werd de voorsprong gestaag uitgebreid. We bleven elkaar gemakkelijk vinden en ondanks de nodige missers liepen we verder uit naar 56 - 28. In het laatste part kreeg de tegenstander even wat meer ruimte en scoorden ook zij gemakkelijk. Maar er was een periode in dit part dat we 3 aanvallen van de tegenstander de bal reboundden en via een of 2 passes scoorden zonder ook maar 1 dribbel. Het ultieme fastbreak basketbal, zo zie ik het eigenlijk het liefst. De rebounder heeft een rol, de passer die snel zijn medespeler weet te vinden en de scoorder. Ieder zijn rol en elke rol is belangrijk. Zelfs al zit je op de bank, te balen wellicht, dat je geen deelgenoot bent aan die situatie. Moet je toegeven dat het wel erg lekker loopt en kun je daar toch om juichen. Afijn daar gaat het bij een teamsport om. Niet de kreet van de Koot en Bie (typetjes Jacobse en van Es), "Met ze alle voor ons eige" (op zijn Haags uitgesproken) maar als de Drie musketiers, All for one en one for all. Om een lang verhaal niet nog langer te maken. Het werd een zeer leuk kijkspel,voor de Challengers supporter. Bij Wiringherland zal men daar iets genuanceerder over gedacht hebben. Eindstand 79-45 met de opmerking dat zowel Brandon als Jeffrey het 42ste punt scoorden. De eindstand had dus mits goed geteld 81 - 45 moeten zijn. Genoteerd staat 79 - 45, een prima potje dus. De scores: Jeffrey 14, Nando 17, Omar 13, Brandon 8, Moos 3, Rick 16, Bas 4 en Ricardo 6 2 winstwedstrijden wederom. Ik zie per week een beter op elkaar ingespeelde ploeg, waarbinnen eenieder zijn rol begint te begrijpen. Houd dat vast. Coach

dinsdag 4 november 2014

The Challengers U18 - Racing Beverwijk U18

De blog van deze week is wat mij betreft er een om eens met jullie van gedachten te wisselen. We hebben afgelopen zaterdag gewonnen en wel omdat er 4 mensen voornamelijk op de bank hebben gezeten. Teamgenoten die net als jullie trainen en met veel inzet proberen deel te nemen aan de wedstrijden. Ik maak daarbij keuzes afhankelijk van hoe het spel zich gedurende de wedstrijd ontwikkelt. De tegenstanders tot nu toe maakten het mij gemakkelijk om te coachen en ieder speeltijd te geven. Sommigen meer, anderen iets minder. Daarbij laat ik vaak dingen aan het toeval over. Iemand draait lekker en mag wat langer staan. Iemand gaat niet lekker en die laat ik wat langer wennen. Jullie weten ook dat ik hoge eisen stel en een paar in mijn ogen domme overtredingen, foute passes of balverlies en dan ga je hoogstwaarschijnlijk zitten. De wedstrijd van zaterdag was een puntje puntje wedstrijd. Beverwijk was een taaie ploeg met een paar grote, snelle jongens die ook nog wel een balletje konden raakmikken. Dat heeft er toe geleid dat ik (te?) veel met Mick, Jeffrey , Nando, Rick en Ricardo heb gespeeld. Die keuzes hebben mede geleid tot een uiteindelijk gewonnen wedstrijd 66 – 53. Een moeizame zege die pas laat in het 4e kwart leidde tot een verschil van 13 punten. Op de bank Brendan, Moos en de U16 bankspelers Bas en Omar die als gevolg van mijn keuzes, lees wens om te winnen, nauwelijks gespeeld hebben. Daarvoor heb ik ze in het laatste part en aan het eind van de wedstrijd bedankt. Ze laten het namelijk na, om te mokken over het geringe aandeel dat zij hadden in de overwinning. Na de wedstrijd ben ik bekritiseerd door ouders, over het alleen maar laten spelen van de genoemde 5. Zij zien immers een zoon teleurgesteld op de bank zitten en ik kies niet voor hem. Dit dilemma heb ik als coach. Ik ben fanatiek, dat weten jullie, dat zie je op trainen en dat zie je als ik coach. Dat ben ik, "what you see is what you get". Mijn vraag nu:” willen jullie dat? Wil je een coach die fanatiek is, die gaat voor de winst. Dus moet ik, in het geval van een wedstrijd zoals deze zaterdag, de keuze maken zoals nu. Dus kiezen voor de mensen die op dat moment het verschil maken. Never change een winning team dus. (Overigens weet ik donders goed wat het betekent om op die bank te zitten, dat vormt je. Of dat positief is? Dat laat ik aan de lezer.) Of kiezen we voor de evenredige speeltijd en niet primair de winst. Dan hoef ik mij in het vervolg niet meer te verantwoorden aan de bankzitters. Voor die overige wedstrijden zal ik nog meer gaan letten op evenredige speeltijd, daar mag je mij op aanspreken. Wat natuurlijk niet wil zeggen,dat ik de prikkel "Wie traint, speelt", dan afschaf. Zaterdag lijkt mij een mooie dag om hier eens met jullie over te bomen. Coach

donderdag 30 oktober 2014

The Challengers U18 - Akrides

De afgelopen thuis wedstrijd was tegen een oude bekende Akrides. Een oude vereniging met een rijke historie. Gezien de plaats op de ranglijst van deze ploeg leek het een makkie te gaan worden. Opvallend was wel dat de ploeg tegen een aantal hoog geplaatste ploegen met klein verschil had verloren. Een waarschuwing vooraf was dan ook op zijn plaats. Er was deze week maar matig getraind. School, regen en welke andere reden dan ook valide, de weg naar de trainingszaal was niet gemaakt. De basis was makkelijk gemaakt. Wie getraind had speelde. Nou dat viel niet mee. Daar waar we de andere wedstrijden veelal snel de weg naar de basket vonden, kregen we nu nauwelijks een bal erin. Dit kwam voor een deel door Akrides maar evenzo door ons eigen, gehaast en de met weinig vertrouwen geschoten ballen wilden met moeite door het net. Na 8 minuten was het wel 6 - 5. Een honderdpunten wedstrijd ging het vandaag niet worden. In de volgende 2 minuten scoorden Omar, Nando en Ricardo zodat het part eindigde bij 13 - 5. Het 2e part scoorden we nauwelijks meer. De ballen vielen er niet in, maar gelukkig voor ons werd er wel goed verdedigd en schoot Akrides alleen maar losse flodders. Een part met 13 - 0 was het resultaat en een rust van 26 - 5 gaf reden tot optimisme. Akrides schakelde nu naar een zone verdediging en dat ligt ons (nog) niet. We kunnen dan moeilijker de man vrijspelen onder het bord en ook de schotjes vanaf de strafworplijn van Rick en Bas wilden niet geregeld vallen. Akrides leek even de ploeg die ook tegen MBCA in de stand verraste. We verloren dan nu ook het part. 14 - 15. Het laatste part werd onze verdediging even aangescherpt en werden er niet veel ballen meer weggegeven. Maar de zone bleef ons parten spelen. We kwamen toch wel 9 punten in dit part en dat is gezien onze plaats op de ranglijst teleurstellend te noemen. Als de fastbreak niet loopt kunnen we weinig creeren in een volle bucket. We zullen ook van buiten moeten leren schieten. Afijn dan blijft er nog iets om aan te werken zal ik maar zeggen. Wel een winstpartij, 49 - 28, maar om nou te zeggen met geweldig spel, nee. We mogen gelukkig zijn dat Akrides pas na de rust begon met de zone anders was het een puntje, puntje wedstrijd geworden. De punten: Nando 6, Jeffrey 10, Ricardo 4, Omar 8, Rick 2, Bas 6, Brendan 3, Moos 2, Mick 8. Zaterdag wederom een thuiswedstrijd tegen Racing Beverwijk. En let op de meesten van jullie hebben dienst aan de tafel of als fluitist. Coach

maandag 20 oktober 2014

BC Apollo - The Challengers U18

Afgelopen zondag moesten we naar de Apollohal en in verband met de Amsterdam marathon waren we ruim op tijd vertrokken. Zo was er voldoende tijd voor een goede warming-up. Het team was nu op volledige sterkte, 9 man sterk. De coach zijn nachtmerrie want dan is er altijd gezeur over speeltijd. Wat doe je dan, laat ze rennen en gebruik de wissels om het tempo moordend te houden. Tot mijn geluk leidde dat uiteindelijk tot succes maar als er naar het 1e part kijken dan was er zeker geen sprake van een overdonderende start. Apollo had een paar snelle kleine guards en die hadden het moeilijk tegen onze snelle voorspelers. De zone bewoog goed mee en keer op keer werd de bal veroverd. Scoren was nog wel even lastig want de afwerking was matig. De stand na het 1e part was maar 11-12. Het 2e bedrijf was gelukkig iets beter. Er werd nu beter gepasst in de aanval en dat leidde tot een paar nuttige scores van Brandon en Moos. De rebound blijft wel ons zwakke punt. Baseline verdedigen en uitboxen blijft achter. Jammer want als we wel de rebound pakken dan is het een koud kunstje om de fast break te spelen. Aan het eind van het 2e part ging dan een paar keer heel goed. De rust kwam bij 19-27. Het moest dan maar in het 3e part gaan gebeuren. De tegenstander was inmiddels wel een beetje aan het eind. De conditie van ons (en die 2 extra mannen op de bank) maakte het de tegenstander moeilijk. Keer op keer werd nu de bal veroverd voor en simpele scores zijn dan het gevolg. Opnieuw een part met 8 puntjes tegen en nu 16 voor ons en de wedstrijd leek gespeeld. 27-43 bij het ingaan van het laatste deel mocht geen probleem meer opleveren. Dat was het ook niet meer. Met voor iedereen speeltijd (wel kort voor Rick want die blesseerde zijn knie) in het laatste deel werd het uiteindelijk 37 - 67. In de stand in de competitie, staan we nu op de 1e plaats. Klasse mannen. Goed om te zien dan we wanneer we niet kunnen scoren uit de fast-break, ook de rust vinden om de 1-3-1- aanval te spelen. Met name Bas en Rick kunnen vanaf de strafworplijn dan goed de open mensen onder het bord vinden. We moeten de timing hierbij nog wel verbeteren, maar ik zie nu in ieder geval, niet elke bal verprutst worden. Pivoteren, ruimte creeren en de pass geven, na 2 goede passes stapt de verdediger terug en krijgen Rick en Bas ruimte voor hun eigen schot. De variatie komt zo vanzelf in het spel. We moeten dat dan wel trainen en liefst fanatiek. Ik moet bekennen dat ik de sfeer in het team erg fijn vind. Er is ruimte voor iedereen en er wordt goed gezocht naar de open teamgenoot. Dat heb ik helaas wel eens anders gezien. Jullie kennen mijn voorkeur voor teambasketbal en daar doen we nu in de praktijk aan. De scores staan hieronder, want die blijven we belangrijk vinden. Wederom geen rebounds, geen assists, geen steals, geen blocks, niet omdat ze er niet zijn maar omdat we dat (nog) niet bijhouden. Wil er een ouder dit misschien gaan bijhouden? Ik heb daar wel een idee voor dan kunnen we ook de andere aspecten een positief belichten. Is er een vrijwilliger, voor bijvoorbeeld de thuiswedstrijden? Bas 1, Moos 2, Brandon 4, Ricardo 4, Rick 4, Omar 6, Jeffrey 10, Mick 14 en Nando 22. Coach

woensdag 15 oktober 2014

The Challengers U18 - BV Aalsmeer U18

Weer thuis deze middag, Aalsmeer als tegenstander en daar hebben we tot op heden niet tegen gespeeld. Wat we konden verwachten was niet helemaal bekend. We dienden wat mij betreft maar uit de gaan van de eigen kracht. Het was een wat rommelig begin. Ik zag op een bepaald moment wel 3 mannen inlopen. De rest was nog bezig met fluiten, scoren of nog even naar huis voor een broodje. Ik was dus niet aangenaam verrast. Na daar even bij stil gestaan te hebben startten we vandaag met Jeffrey, Mick, Omar, Ricardo en Rick. Verder hebben we vandaag een debutant in de ploeg, Brandon Parker. De eerste 4 scores waren mooi verdeeld, alleen Omar was van de starters niet gelukkig. Maar ik had na 5 minuten, een fastbreak gezien (Mick), een postaanval (Rick), een afstandschot (Ricardo) en een drive (Jeffrey). Verder stond de verdediging als een huis. De tegenstander had niet veel in te brengen, alhoewel ze voldoende lengte in huis hebben. Na het 1e part was het 14 - 3 en voor mijn gevoel haalden we niet alles uit de mogelijkheden. Ik had een tijdje met Nando op de rechtsvoor positie gespeeld en dat was geen succes. Ik hoopte dat hij dan op de fastbreak, zijn eerste wedstrijd dunk zou kunnen maken, maar hij voelde zich daar niet op zijn gemak, experiment mislukt. Het 2e part begon met 3 punten van Brandon. Een strafworp en een rebound met score. Afijn zijn debuut is gemaakt en hij kwam heel nuttig van de bank. Nu fanatiek trainen en wennen aan het team, dan wordt het rendement vanzelf groter. Aan vrijlopen of niet gezien worden hoeft het denk ik niet te liggen. Ook Omar en Nando scoorden in dit part en daarmee had iedereen een aandeel in de score. De rust kwam bij 34 - 12. Er werd nu gemakkelijker gescoord maar ook Aalsmeer kwam nu een aantal keer door via hun nummer 10. Het 3e part was eigenlijk meer van hetzelfde. De wedstrijd was al gewonnen en dat wilde met name Mick wel benadrukken. Hij scoorde in dit part 12 punten vanuit fastbreaks en garbage rebounds. Met name de eersten waren van grote schoonheid. De vaste lezers weten dat de coach happy wordt van snelle aanvallen met een of 2 passes en ik moet zeggen, ik ben deze middag niet teleurgesteld. Ik mag het niet zeggen maar, als Mick niet traint en weinig slaapt, in de week voorafgaand aan de wedstrijd, gooit hij zijn fastbreaks er wel in ;-)). Het laatste part startte bij 54 - 19 en dit part was het minste deel van de wedstrijd. De snelheid was er nu wel uit en de slordigheden in het spel namen toe. Maar terugkijkend op de wedstrijd, moet ik concluderen dat we, met 7 man, waaronder een debutant, een prima pot speelden, die leidde tot een 70 - 25 overwinning. Als ik naar de stand kijk, dan prijken we nu bovenaan. Met het spel zoals we dat vorige week en dit weekende lieten zien, moeten we, als ieder gezond blijft en blijft trainen, deze positie kunnen vasthouden. De scores, Rick 4, Ricardo 6, Omar 10, Jeffrey 12, Mick 22, Nando 13 en Brandon 3. Heren komend weekend BC Apollo op zondag. Ik ga uit van een herhaling. Coach

maandag 6 oktober 2014

DWV J18 - The Challengers

Dit weekend moesten we naar sportcentrum de Weeren in Amsterdam Noord. DWV de tegenstander en eigenlijk al jaren een bekende club voor onze mannen. Een vereniging met veel jonge leden en ik kan dat niet vaak genoeg laten horen, de best fluitende scheidsrechters van onze competitie. De mannen begonnen direct geconcentreerd. Voor het eerst van dit seizoen compleet 8 man sterk. De basis met Mick, Jeffrey, Nando, Rick en Ricardo had de opdracht, felle zone, guards onder druk zetten en daar waar mogelijk tempo in de aanval. Vanuit een 1-2-2 startpositie. Tempo was er direct. Mick sprint wel en de eerste poging was 2 punten. Er werd van 2 kanten met veel inzet gestreden. De ploegen waren in dit part duidelijk aan elkaar gewaagd. De scheidsrechters deden wat zij moesten doen, fluiten bij een overtreding. Basis fouten als het lopen bij de bal aanname, (heren pivotvoeten hebben we niet voor niets, daar trainen we op) fouten om de bal veroveren op een dribbelende speler (reaching in), en bij het rebounden (over the back) werden consequent afgefloten. Niet partijdig neutraal en dat is bij DWV altijd het geval (als ik naar onze wedstrijden kijk) complimenten!! Het part eindigde bij 14-14. Gezien het spelbeeld niet meer dan terecht. Het 2e part waren wij duidelijk de betere ploeg. Via fel verdedigen en bij tijden prima uitgespeelde aanvallen werd de tegenstander redelijk snel op achterstand gezet. Hoogte punten, een prachtig hookshot van Nando over de uitgestrekte arm van de langste DWV-er en een save en assist van Mick bij een fast-break. Zijn duik naar de bal en de pass tussen zijn benen door op Omar was 3 punten waard. Mick wist na de duik nog net over de banken achter de basket te springen en hield zijn gebit volledig in tact. Zijn vader en ik hebben later nog wel even gemeld aan Mick dat dit ook een halve gebitsprotese had kunnen betekenen. Afijn die oude mannen zien ook nog overal gevaar in. ;-)) De rust kwam bij 22-32. Na een korte rust kreeg DWV weer even een opleving. Gelijk op werd er in dit part gespeeld, we hielden dus gewoon onze voorsprong in tact. De verdediging bleef staan als een huis en de aanval loopt ook steeds beter. De rollen worden steeds meer duidelijk. Als ik deze middag iets moet zeuren is het denk ik de verdediging van de baselijn en het gebrek aan uitboxen bij het rebounden. Maar he, er moet ook iets te trainen blijven. Verder let op de start van de dribbel bij het aannemen. Ik denk dat er 10 keer is gefloten voor (ja ook in mijn ogen) terechte loopfouten. De concentratie in de aanval was prima getuige het perfect uitspelen van de aanval met nog 7 seconden op de klok. Rick kreeg exact op tijd de bal aangespeeld en scoorde in het eindsignaal. De stand toen 35-46. Omdat Jeffrey in Hoofddorp moest werken, vertrok die na dit part en met 7 man dienden we de klus verder te klaren. Met Mick, Moos en Omar als spelverdeler bleven we spelen met de opdracht, ga voor de steal op de guard en speel als het kan op de fast-break. Anders spelen we een lange aanval met liefst 4 passes of meer, de aanvalsrebound is dan beter verzorgd en je kunt wat tijd nemen om uit te rusten. De opdracht werd goed uitgevoerd en zonder verder veel weg te geven bleven we nu gemakkelijk de voorsprong handhaven. De wedstrijd eindigde met een dunkpoging van Nando, die echt hoog genoeg zat voor een verwoestende uithaal, helaas was het duwtje in de rug genoeg om hem uit balans te brengen en kwam de bal hard op de achterkant van de ring. Boosheid even bij hem maar de 1e wedstrijd dunk is een kwestie van weken die gaat er nu echt aankomen. Heren, complimenten voor een prima wedstrijd. Blijf werken aan de conditie, het rebounden en het verdedigen ervan en vooral aan de rust in de aanval. Het wordt dan echt een genot om te coachen voor mij, maar ook voor jullie geeft dat voldoening als ik zo naar de tevreden hoofden kijk na de wedstrijd. De scores geef ik elke week maar eigenlijk moeten we ook eens gaan kijken naar rebounds, onderscheppingen, blocks of balverlies, dan krijg je een goed beeld van het belang van een ieder in het veld. Punten alleen zegt niet zo veel maar goed, jullie willen het altijd graag weten: Bas 1 (een beetje ongelukkig in deze wedstrijd, hard trainen met de nadruk op hard, helpt ontzettend. Moe worden mag, nee moet!!), Jeffrey 2 (een gescoord bij een ander? Werkt passt rebound en had bij het afmaken van de lay-ups vandaag weinig succes.) Moos 4 (goede start, nog nauwelijks getraind, gebruik je snelheid, niet zo bescheiden dat is niet nodig, prima passes), Omar 7 (wil zo graag en maakt dan vaak lopen met dit soort GOEDE scheidsrechters. Volgens mij is concentratie voldoende om dat te verbeteren) Ricardo 8 (meer en meer komt er weer een zeker schot, de betere passing in de aanval heeft hierbij veel invloed, rebounden en uitboxen kan nog wel beter) Mick 8 (onze road-runner, gaat voor elke bal, heerlijk, iets minder haast in de lay-up mag wel en 1 op 8 strafworpen is ronduit slecht, werk aan je schottechniek, Rick 14 (lekkere (s)lome beweging naar het bord waar zo veel tegenstanders eigenlijk niet op rekenen. Leer wel je lijf meer te gebruiken. Werk aan je snelheid en durf net als Bas moe te worden op trainen, ga tot het gaatje. Nando 19, scoren is goed verzorgd, schotselectie kan beter, rebounden moet vooral beter als ploeggenoten schieten, met jouw lengte snelheid en die kolenschoppen kunnen we nog wat beleven. Heren, het was mij een waar genoegen deze middag om jullie coach te mogen zijn. Donderdag ben ik weer gewoon de boeman op trainen ;-))

woensdag 1 oktober 2014

The Challengers - Hillegom 85 U18

De eerste thuis wedstrijd van het seizoen. De tegenstander Hillegom, een ploeg waar we in het verleden nogal moeite mee hadden. Lange jongens, we moesten dan ook aan de bak. Moos was nog steeds met school weg, dus we moesten het weer met zijn 7 zien te klaren. Na de fraaie teamfoto, die boven het blog prijkt konden we starten. En die start mocht er wezen. Fanatiek werd er verdedigd in de zone en Mick die blijkbaar hard had getraind op de vrije lay-up, begon direct met een treffer. Soepel werd er aangevallen en keer op keer werd de bal veroverd en gescoord. Na het 1e part was het al 16-4. De toon was gezet. Het 2e part liep even voortvarend. Er werd gemakkelijk gescoord na veelal goed passen. Er lijkt even beter gekeken te worden naar de vrije man. In de verdediging werd hard gewerkt en ook het rebounden was vandaag agressiever, waarbij Ricardo een aantal keer positief opviel. Opvallend was dat er vandaag ook van afstand gescoord kon worden. Bas en Ricardo kwamen zo een paar keer goed vrij en scoorden. Een spelletje met een screen kan hierin nog wel het een en ander verbeteren. Hebben we nog iets om op te trainen. De rust kwam bij 37-11 en dat was wat mij betreft een verassing. Hillegom kwam er eigenlijk niet aan te pas. Het 3e part viel dan ook een beetje tegen. We vielen weer even in ons oude patroon. De 3 R-en werden weer van stal gehaald en dat kwam ons spel niet ten goede. Een partje van 9-9 was dan ook niet geweldig te noemen. De zone van Hillegom was even te veel voor ons. Het 4e part kwam er een licht herstel en hier werd het weer 14-6. De eindstand kwam bij 60-26. Een dikke winst partij dus. Heren, opvallend vandaag. Beter verzorgde rebound, een prachtig block van Nando, snelheid in het rondpassen naar de open man. Als team hebben we veel beter de opdrachten uitgevoerd, kortom een tevreden coach. De scores: Mick 14, Nando 13, Ricardo 12, Bas 8, Jeffrey 6, Rick 5 en Omar 2

dinsdag 23 september 2014

Landslake Lions -The Challengers U-18

De leeuwen uit Landsmeer was de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen. Veel nieuwe spelers en de oude hap Rody, Bob en Max gaan het proberen in het U-20-22 team. Ook op de training is er een hoop gewijzigd. Ricardo en ondergetekende proberen nu de mannen basketbal technisch een beetje meer op te voeden. Na 3 weken trainen (en ik begrijp ook bij Ricardo) zie ik een fanatieke groep U-16 1 en U-18 spelers die elkaar lekker opjutten. De groten kunnen leren van het fanatisme en de snelheid van de kleintjes en die kunnen leren dat er ook grote tegenstanders zijn. Afijn als er maar geleerd wordt. De eerste wedstrijd was er een tegen een volledig onbekende tegenstander. Landsmeer is een basketbal bolwerk (met name dames eredivisie) en het vermoeden was een pittige tegenstander. Dat bleek ook wel. Negen kleine horzeltjes die met veel snelheid de bal over speelden en ook ondanks hun lengte, of het gebrek eraan, fanatiek voor elke rebound gingen. Zelf konden we niet beschikken over Moos die met school op pad ging. Van 2 potentiƫle spelers, hebben we in het geheel niets gezien. Omar en Bas van de U-16 vulden aan en als coach hoef ik niemand speeltijd te onthouden. Wij startten zoals te doen gebruikelijk, te gehaast, te frivool en ook zeker te weinig geconcentreerd. Daar waar een lay-up toch een 75 % schot hoort te zijn kwamen we nu aan 0 %. Na 5 minuten stond er dan ook een 6-0 score op het sheet en dit terwijl er best redelijk verdedigd werd. De kleine 2-1-2 zone maakte het de guards van de tegenstander niet makkelijk om de bal, rond de kop van de bucket, rond te spelen. In de rest van het part werd de achterstand goed gemaakt en werd het 8-8. In het 2e part ging het iets beter. Lay-ups bleven ernaast gegooid worden, maar de inzet was prima om te zien. Voorin werd fanatiek gejaagd op de bal en keer op keer werd zo de bal veroverd. Een beetje meer rust en overleg in de aanval ...., afijn niet zeuren bij een 1e wedstrijd. Rick werd even boos en dat kwam hem bijna op een diskwalificatie te staan. De tegenstander bewust omduwen ging aan de beslissing vooraf. Ik keur een zet geven zeker niet goed, maar een heroverweging naar uiteindelijk een onsportieve fout, was in het licht van de wedstrijd een prima oplossing van de scheidsrechter. Je maakt niet vaak mee dat een scheidsrechter zijn beslissing herroept, maar in dit geval was ik niet ontevreden. De rust kwam bij 14 - 16 een lage score maar wanneer je zeker 8 lay-ups verk....d dan moet je tevreden zijn. Heren snelheid is prima maar loop ze dan ook op trainen met die snelheid dan wen je eraan, is mijn devies. Part 3 begon met 2 fast-breaks van Mick en Omar en een score van Rick. Vals-traag en gezegend met een heerlijke pivotbeweging scoorde hij tussen 3 verdedigers. Scoren werd er dit part niet gedaan door Landsmeer, de verdediging stond als een huis en voorin werd keer op keer de bal veroverd en dan scoorden we (zo nu en dan). Wij hebben onze variant van de 3 R-en (Rust ruimte regelmaat) is bij ons racen, rommelen en rotzooien. Heren, ooit was ik jong (ja, je zou het niet zeggen) en maakte ik dezelfde fouten, ergens leerde ik te luisteren naar zo'n oude coach die hamerde op rust nemen in de aanval. De tijd te nemen om een spelletje te spelen. Afijn ergens heb ik de hoop dat we dat dit jaar gaan bereiken. Maar al dat gezever van mij, terug naar de wedstrijd en een 0 - 12 spurt zegt iets over de inzet. Het 4e part was nog een formaliteit, de tegenstander mocht nog 4 keer scoren en wij deden dat 9 keer. 22 - 48 als eindstand voor de 1e wedstrijd is niet verkeerd. Maar het hadden er gemakkelijk 22 -70 kunnen zijn als we niet zoveel lay-ups ernaast hadden gedeponeerd. Wat naar mijn beleving goed ging, de verdediging, onderscheppen en passen op snelheid. Verder kan er veel verbeterd worden aan het uitboxen bij het rebounden. Het opzetten van de aanval als de fastbreak niet lukt. De scores: Omar 9, Rick 10, Jeffrey 4 Mick 6, Bas 3 en Nando 16. Bij mijn weten heeft Ricardo ook gescoord maar die zie ik niet op het sheet. Komende week thuis. Ik begrijp van Barbara dat er een teamfoto wordt gemaakt. Extra toefje gel?? fris gewassen hoofdjes op de foto, houd er dus rekening mee. Ik denk dat ze mijn kop wel kunnen fotoshoppen en anders ga ik wel achteraan staan. Ik ben nu toch zo'n beetje de kleinste van de groep. Coach

dinsdag 1 april 2014

The Challengers - Mapple Leaves U18

Vorige week speelden we thuis tegen Mapple Leaves de nummer 3 van de poule. Vreemd want zij werden door ons in de uitwedstrijd gemakkelijk verslagen. We begonnen direct goed. Het kan dus. Soepel werd er gescoord en na een een heerlijk 1e part stond het al 24 - 7 voor ons. Dit smaakte naar meer hoorde ik de mannen al zeggen. Ik kan daar natuurlijk van harte mee instemmen maar dan moet die bal er wel in gegooid blijven worden. Daarbij werd er in dit part aanzienlijk minder druk gezet op de spelverdelers van de tegenstander, minder ballen onderschept en dan wordt er direct minder gerend en gescoord. Als zij de bal hebben kunnen wij niet scoren, echoot ene Johan Cruijf in mijn hoofd. Afijn gemakkelijk bleef het gaan, hetgeen leidde tot een rust van 41 - 17. Rien a la main dus en zo werd er na de rust verder gespeeld. Ergens was de wedstrijd bij de rust al gespeeld en het 3e bedrijf liet zelf een 7 - 11 tussenstand zien voor Mapple Leaves. Het was blijkbaar moeilijk om gemotiveerd te blijven. Al moet ik erbij zeggen even met een fantasie opstelling te spelen. Bob ging wel weer voor zijn 5 fouten deze wedstrijd maar door een beetje te korten op zijn speeltijd, lukte hem dat niet. Scoren zat er voor Bob deze middag niet echt in. De meeste scores waren renners van zijn broer Max en Rody die soepel de puntjes erin gooiden. Niels kreeg ook meer ruimte in deze wedstrijd, dan in de hele competitie. Vrije scores van het type kadootje vielen hem ten deel. Afijn ondanks een minder 3e part werd het een gemakkelijke middag voor ons. 69 - 34 de eindstand was alsnog ruim en dik verdiend. De scores: Nando 14, Max 16, Rody 13, Niels 10, Jeffrey 8, Ricardo 6 en Bob 2. Zaterdag om 16.30 uur de thuiswedstrijd tegen Apollo. Lijkt mij een mooie dag om de opgaande reeks vast te houden en er nog een winstwedstrijd aan vast te plakken. Coach

woensdag 19 maart 2014

DWV - The Challengers U18

Om 7 uur s'avonds spelen in Amsterdam Noord. Veel gemopper bij de aankondiging van de wedstrijd, dit ging immers af van de stap avond. Jawel men leeft voor de sport he. Afijn met 7 man, Mirza heeft een meniscus blessure, vertrokken we ruim op tijd. We speelden niet in de nieuwe hal maar in de oude en op de een of andere manier vind ik die prettiger. Een lekker lichte hal met een lekker dempende vloer. Na een gebruikelijke (te slappe) warming up startten snel, te snel en hierdoor hadden we een beetje problemen met de afwerking. Koude start problemen zal ik maar zeggen. Tot de 8 minuut van het part was het om en om scoren. Gewerkt werd er in ieder geval. Fel in de passlijn en keer op keer werd zo de bal veroverd of de aanval van DWV ontregeld. Na de 8e minuut ging het eindelijk lopen. Na een 11 -15 stand liepen we in het volgende part snel uit. Met name Bob en Nando wisten tegen de zone verdediging van DWV vlot en veel te scoren. Vanaf de strafworplijn door Bob en over de baselijn door Nando. Verder werd er hard gewerkt voor de rebound en Cruijf zei het vaak, als wij de bal hebben kunnen zij niet scoren. Deze mooie gedachte werd veel gehanteerd. De rust kwam bij 19 - 40. Voor de 2e helft was de verwachting dan ook, wat mij betreft, meer van hetzelfde alstublieft. Ik werd niet teleurgesteld. Mooie combinaties tussen Max en Rody en Rody en Max mochten er zijn. Hier en daar even corrigerend optreden bij een broedertwist en verder kreeg ieder zijn speeltijd en de kans om te scoren. Lekker rennen is het devies bij dit soort wedstrijden, rustig spelen ontregelt ons eigen spel. Na het 3e part stond het 33 - 63 en was de wedstrijd al gespeeld. Het laatste part werd er al dan niet bewust even rustiger aan gedaan. De aanvallen werden iets rustiger, maar toch een paar hele mooie passes van de high post (Bob) naar de baseline spelers Nando en Ricardo leverden eenvoudige scores. Samenvattend kan ik zeggen dat het er op begint te lijken. Ik was tevreden en die mij al langer kennen, moeten dan weten dat dit wel erg veel lijkt op en compliment. Eindstand 53 - 83 De scores: Bob 22, prima pot vanaf de kop als high post, als spelverdeler minder, die blinde vlek voor Max nog wegpoetsen wat mij betreft. Nando 29, bijna onopvallend scoorde hij, maar ook vele rebounds en een knap blok. Rody 13, begint te beseffen dat hij ook kan scoren als hij maar wegsprint, de bal wordt wel op hem gegooid, verdedig meer met je handen in de lucht. Ricardo 8, schot komt weer terug en dan hebben we er een goed wapen bij, rebounden en met name het uitboxen kan beter. Jeffrey 6, lekker gerebound en gepasst en een paar mooie steals op de spelverdeler van DWV, nou nog de snelheid en .. Max 4 echte Max punten fastbreak maar dan fast en dan kom je wel eens niet uit, gaat zo snel dat zijn broer hem niet (wil) zie(t)(n). Niels 1 ondanks een tijdje op de rechtsvoor positie. Volgas sprinten helpt bij het aanspelen in een fastbreak. Verder hard gewerkt in de verdediging en dat telt wat mij betreft net zo goed. Nogmaals het was het aanzien waard mannen, zaterdag een nieuwe kans, coach

woensdag 5 maart 2014

Een vette winst wedstrijd en daarna overklast door Alkmaar

Jawel, weer een kort verslag van 2 wedstrijden. Een waar ik van zat te smullen en de laatste van zaterdag waar we toch even (te) veel te kort kwamen tegen Alkmaar Guardians. Maar laat ik beginnen bij de eerste wedstrijd. DWV was de tegenstander en wij hadden er blijkbaar zin in. Vanaf de start werd er hard gewerkt. De straffe zone van ons leidde keer op keer tot balverlies bij DWV. Scoren van vrije lay-ups was nu geen probleem en na 10 minuten stond er al 20 - 9 op het bord. Het 2e part was iets minder in de uitvoering. DWV kon op dat moment alleen maar iets terug doen door hun nr 79 die 11 van de 17 punten van ze scoorde in dit partje. De rust kwam bij 34 -26. Bob was weer aan een P festijn begonnen en was al geruime tijd op de bank aanwezig. Broer Max die vaak het voorbeeld van Bob volgt (of leidt) bleef nu de kalmte zelf. Afijn na de rust werd de snelheid van de aanval weer opgevoerd, snelle onderscheppingen vanuit de verdediging en mooie aanvalscombinaties deden mij als coach glimmen. Jawel dat bestaat echt. Duurt echter nooit lang. Ook dit part werd gewonnen, weliswaar krap maar met de resultaten van de laatste weken ga ik nu niet zeuren. Ook de laatste 10 minuten werden voor ons. De schutter 79 van DWV zat inmiddels met 5 fouten op de bank en daardoor werd het voor ons uiteindelijk een simpele ruime zege. 71 -43. De scores: Max 15, Bob 12, Nando 16, Jeffrey 10, Niels 6, Ricardo 8 en Rody 4. Een compleet andere wedstrijd zagen we afgelopen weekeinde. De reis naar Alkmaar zat de mannen in de benen of was het 7 * 8 uur achter de PC, gamen (?). Afijn wat het was, is niet helder maar vanaf minuut 1 kwamen we een vinger te kort, een stap te laat en sprongen we een meter te laag bij een pass die volgens de gever (vaak B.) net over de ontvanger zijn hoofd werd gegooid. Hoezo kritisch op het eigen acteren? Maar ik moest ook zien dat de tegenstander dus wel voor elke bal vol sprintte, wel goed op elkaar passte en ook in de rebound steeds net even beter positie had gekozen, waardoor wij de bal niet kregen. Als ik zo naar het sheet kijk dan verliezen we 3 partjes dik en winnen wij het laatste part dik! Nu kun je daaruit afleiden dat wij een betere conditie hadden? Ik blijft optimistisch en beaam dat direct. Blijkbaar moeten we dan om ook die 1e 3 partjes te winnen, meer op snelheid trainen, sprints, liners. Maar ook beter trainen op kracht en positie kiezen bij het uitblokken. Eigenlijk gewoon alles uit de kast gooien op trainen, in plaats van na trainen gewoon je kleren aan kunnen trekken, na een flinke wolk Axe zonder regelmatige zweet oksels zal ik maar zeggen. Heren, ik blijf hopen dat jullie vroeg (vurige wens) of laat de geest gaan krijgen, ik blijf me daar voor inzetten, met woord en daad. Maar uiteindelijk moeten jullie het zelf doen. Wellicht mag ik een lichtpuntje noemen vanmiddag. Mick ging erin alsof elke bal voor hem moest zijn. En jawel veel kreeg hij er te pakken en daar scoorde de Benjamin zeer geregeld mee. Puur op inzet, daar houd ik van. Ik las laats iets over een oude topspeler, die in de kleedkamer, een ploeg die voor het kampioenschap moest spelen toesprak. Het waren woorden in de trent van "Als je later zit te mijmeren over deze wedstrijd, bedenk dan als je deze wedstrijd verliest, moet je er zeker van zijn dat het niet heeft gelegen aan je inzet, als je 110% hebt gegeven en je verliest dan kun je jezelf nooit verwijten niet je best gedaan te hebben". Afijn ik blijf lezen zal ik maar zeggen .... De punten: Max 2 en een paar net geen slidings?, Bob 8 te weinig (punten en concentratie), Nando 15, van afstand schieten is goed, driven beter, Jeffrey 2 te weinig, meer vertrouwen op je linkerhand, Mirza 2 werk aan je snelheid en conditie, Niels 4 kom regelmatiger trainen dan wordt je zekerder in het veld, Ricardo 1 durf te schieten, je hebt het beste schot van allemaal en neemt ze niet, Mick 12 prima wedstrijd geen zenuwen en gewoon inzet. Komende week geen wedstrijd, rust roest? Of gebruiken we de 3 trainingen voor de volgende wedstrijd om er een stapje bovenop te doen? Coach

woensdag 5 februari 2014

De laatst e 2 wedstrijden Alkmaar Guardians en Apollo Amsterdam

Ik had een beetje moeite met tijd maken voor het schrijven van deze blog. Moeite ook met zin maken denk ik. We hebben er intussen weer 2 potjes opzitten en die zijn voor ons niet goed afgelopen. 2 verliespotjes met een hoop mogelijkheden voor de winst. Eigenlijk niet veel nieuws in vergelijk met de 1e seizoen helft. De wedstrijd tegen Alkmaar kwam als 1e en we hadden getracht op trainen wat meer met een aanvalsspelletje te spelen. Dit lukte met wisselend succes. Naast onze gewone snelle breaks konden we zo nu en dan in deze wedstrijd ook het geduld opbrengen om een een keer of 4 te passen alvorens de bal richting ring te gooien. Wat echter in het geheel niet leek te lukken van de 'dooie' lay-up. Het 1e schotje dat je leert in je basketball leven. Ik ben maar opgehouden met tellen hoeveel er naast werden gegooid. Ik werd er een beetje somber van. Werken ze zich in het zweet in een goede verdediging en daarbij werd de bal keer op keer veroverd en dan gooien we de bal er steeds net naast. Afijn, ik heb wel werkers gezien en bij tijd en wijle een goede aanval. Maar het eind resultaat was toch niet wat ik hoopte. Heren, dat kan beter! Eindstand 39 - 41 en weer een kleine nederlaag. De punten voor wat het waard is:Bob 18, Jeffrey 2, Rody 6, Max 2, Nando 3, Niels 2, Ricardo 6 Afgelopen zondag mochten we weer aantreden in de basketbal tempel van Amsterdam "de Apollohal". In de 1e helft van het seizoen wonnen we daar in lastige pot en ook deze dag waren de verwachtingen hoog gespannen. Er stond bij de tegenstander wel een bijna volledig nieuwe ploeg in het veld. Met een grote gast met potentie. Onze eigen Bob, killer Bob had het niet de moeite gevonden om mee te doen. De ster stond op deze dag ergens in Duitsland op de lange latten. Komt op als k...en denk ik dan. Hoezo team? Oh nee dat was vroeguh, toen hield je daar rekening mee. Maar goed zonder 2 meter in het midden van de bucket hadden we het zwaar. Maar met een frisse nieuwe aanval die we 2 keer getraind hadden liepen we vlot weg van de thuisploeg 8 -12 na het 1e part. Toch ook nu weer veel te gehaast schieten bij de fast break en dat zou ons uiteindelijk opbreken. Er werd echter hard gewerkt en de tegenstander was overdonderd door ons spelletje. Het 2e part waren de rollen omgedraaid. Nu was Apollo de betere ploeg, snelle fouten van Nando, die veel lengte en kilo's moest inleveren tegen de sterke nr 14 en ook fouten van Niels en Jeffrey liet ons een beetje minder fel verdedigen. De rust kwam bij 28- 25. Alles was nog mogelijk. Het 3e part was het partje van het goede verdedigen, er werden in totaal door beide ploegen maar 7 punten gemaakt 1 - 6 waardoor we weer met 2 punten voorsprong het laatste part begonnen 29 - 31. Al vroeg in het laatste part kreeg Nando zijn 5e fout en met een relatief kleine ploeg moesten we proberen het eind te halen. Er werd zeer geconcentreerd gewerkt maar op het eind kwamen we net 3 punten te kort. We hebben nog geen goed spelletje voor het eind van een wedstrijd met een of 2 punten achterstand. We hebben nog niet alles. Zoals eigenlijk wel traditie, kregen we ook nu weer een kleine nederlaag, 49 - 46. Ook deze was niet nodig als we meer van de vrije lay-ups erin gooien. Sterk deze wedstrijd discipline in de aanval, krachtig vrijlopen en aardig passen. Minder toch veel onnodige fouten waardoor we uiteindelijk veel strafworpen tegen kregen. We hadden ook geen afdoende mogelijkheden om de nummer 14 te stoppen (20 ptn) De scores: Jeffrey 20, Nando 9, Ricardo 6, Niels 4, Rody 4, Max 3. Ik zie steeds opnieuw veel mogelijkheden. Train, werk hard en blijf een beetje rustig tijdens de aanval en dan komt het wel. Ik mag er dan elke wedstrijd bij lopen als Filip Cocu, ik weet zeker dat we dit keer in de bovenste helft gaan eindigen. Zaterdag a.s. dan maar. Coach

maandag 20 januari 2014

Maple LEaves The Challengers U18

Het doel van de uitwedstrijd deze middag was Heemskerk. Maple Leaves heeft een ploeg met veelal beginnende basketballers en dat gaf voor ons deze middag wel kansen. Bij de start werd dat niet direct getoond. ML bood ons prima weerstand en onze mannen dachten denk ik redelijk gemakkelijk te kunnen winnen. Niet dus, lay -up na lay-up werd gemis, passes gewoon in de handen van de tegenstander gegooid, kortom rommelig. Na het 1e part was het 11-9 achter dus. Na een kleine preek en wat wissels werd er direct gas gegeven. 15 punten op rij voor een tegenscore van ML was het resultaat. Mirza en Nando waren even de gangmakers als het om scoren ging, maar iedereen stond ineens goed te verdedigen en de rebound leverde meestal een snelle fastbreak op. het hield gelukkig voor de tegenstander op bij een ruststand van 17-36 een tussenstand dus van 6-27. Heren ik zeg het nooit graag, want dan worden jullie cocky maar klasse. Na de rust maakte ik mij op voor meer van dit schoons. Maar helaas stagneerde de machine, we vervielen weer in traag stuiter basketbal met een set aanval waar we nog steeds niet goed in zijn. Ik moet wel bekennen dat we Rody en Mirza mistten dus ook het wisselen was beperkt. Maar toch, de concentratie in de rebound was weg en dan kunnen we niet de snelle aanval spelen. Dat is en blijft voorlopig ons beste wapen. Nu was ML weer de beter ploeg en was het 30-46 aan het eind. Het 4e part was meer van hetzelfde. De heren konden zich blijkbaar niet meer opladen en bij 48 - 60 kwam het eind. Als we terugkijken was het 1 goed partje en de wedstrijd zat in de knip. Toch hoop ik in het vervolg op meer 2e partjes om het maar zo te zeggen. De scores: Nando 18, met meer rust in je hoofd worden dat er 30, Bob 14 begint een klein beetje meer op een basketballer te lijken, Mirza 12 zijn record bij ons maar wel op het goede moment, klasse. Max 10, speelde een draak van een wedstrijd, de bal leek wel 100 kg 5 op 12 lay-ups kan beter ;-)), Jeffrey 2, was eigenlijk scorend onzichtbaar deze wedstrijd, maar met rugklachten toch lang (te lang) gespeeld. Ricardo 2, kreeg de fouten van Bob en Max achter zijn naam geschreven en zat lange tijd met 4 fouten aan de kant, heeft daardoor niet veel speeltijd gehad. Niels 2 punten, ga eens trainen, wellicht dat er dan wat meer in zit. Kunnen we ook eens kijken of er een aanvalsspelletje gelopen kan worden. Kortom een wedstrijd met 2 gezichten. Volgende keer alleen maar 2e partjes? Coach

maandag 13 januari 2014

The Challengers - Lions U18

Afgelopen zaterdag was de 1e wedstrijd van het nieuwe seizoen. De return van de wedstrijd uit Zandvoort. Eigen hal, nieuwe kansen wellicht nog niet helemaal afgetraind na een overvloed aan oliebollen? Of gold dat alleen voor mijzelf? De start was zoals gebruikelijk, met de Challenger slag zal ik maar zeggen, inlopen op half gas en bij de teambespreking koude handen alom. Er werd aan beide zeiden stroef begonnen en ook de tafel deed mee. Niet helder voor de scorer van dienst (Moos in dit geval) is de aanduiding uit en thuis. Dat staat wel aan de zichtbare kant voor de spelers in het veld maar niet voor de scorer. Wellicht moeten we een sticker plakken op het bedieningspaneel. Dan wordt die fout niet gemaakt. Natuurlijk reageer is daar te fel op. Sorrie Moos. Afijn toch nemen we met soms snelle aanvallen afstand. Snelle aanvallen na een onderschepping van de pass van de tegenstander. 14-11 staat het na het 1e part. Het 2e part wordt iets minder. De tegenstander houdt iets beter de verdediging dicht en wij gebruiken te weinig de ruimte op de baseline. Wellicht toch maar eens die high-post van ooit van stal halen voor dit soort partijtjes. Afijn toch houden we het hoofd koel. Rody inmiddels zijn been na een ijsbeentje en zou na even proberen de rest van de wedstrijd blijven zitten. Rust kwam dus bij 24-20. Nipt dus. Goed, snelle aanvallen, redelijke passes, niet goed te weinig uitboxen in de rebound. Te veel oog voor de bal als die wordt geschoten, te weinig voor de tegenstanders die keer op keer de base-line als doorgang kregen. Opmerkelijk, Max zoals immer enthousiast (zal ik maar zeggen) die vanaf de eigen helft als een baseballer, head first, het 1e honk probeerde te bereiken. Foute sport Max, laat dat maar, is goed voor je P - totaal maar dat is toch niet je slechte punt. Zet direct de tegenstander op scherp en helpt bij het grimmiger worden van de wedstrijd. Zit ik nooit op te wachten. Na rust werd de ingeslagen weg opnieuw bewandeld, soms gerend en incidenteel gesprint. Resultaat verdere uitbouw van de voorsprong. van 24 - 20 naar 39 - 30, bij de start van het laatste part. Het werd toch ons minste partje. Gelukkig voor ons was Lions net zo goed of slecht bezig in de afwerking en werd het laatste part een gelijkspel. De eindstand 45 - 36 eindelijk winst op eigen benen, al werd daar door de coach van Lions anders over gedacht. Jammer. Ik was redelijk tevreden. De scores dan: Nando 18, veel scoren met name zeer behoorlijk in de strafworpen, klasse training erop helpt. Bob 9, als hij leert beheerst in te draaien scoor je direct 2 keer zo veel. Niels 6, vaak uit de aanvalsrebound, weinig gedribbeld snel gepasst, dat komt het spel direct ten goede. Jeffrey 4, veel steals in het begin, verder niet opvallend, te moe in het 4e part. Mirza 4, werd een paar keer niet aangespeeld en dat stoort. Verder schot met mogelijkheden, maar snelheid en conditie moeten beter. Max 3, speelde weer als Max minimaal 3 versnellingen te hoog voor zijn techniek. Max leer doseren en laat je niet opfokken. Rody 1, was als snel uitgespeeld en dit was nu net een ploeg om vertrouwen op te doen. Volgende week een uitwedstrijd in Heemskerk. Meestal redelijk ploegen met eigenlijk altijd lengte, bereid te maar voor om een stevig potje, Coach