The Lions - The Challengers

Een wedstrijd met 2 gezichten zal ik maar zeggen. Alle tekenen zijn er voor een aardig potje basketbal. Tegenstander staat 1 plaats boven ons en dat biedt kansen. Die pakken we dan ook vanaf de start. Geconcentreerd wordt er verdedigd en op tempo gaat de bal in de aanval. Max heeft zo'n moment dat hij met een dubbele axel nog de bal erin gooit. Hij krijgt in dit part 4 kansen en 4 keer bingo. Dat lukt natuurlijk alleen maar als de rebound snel naar de weg sprintende spelverdeler gaat en ..., afijn jullie weten ook wel hoe dat gaat. Na 10 minuten is het 10 - 17. Een prima stand voor ons, ondanks het weinige fluiten op fouten tegen ons. Het 2e part is al wisselvalliger. Mijn wissel beleid, te vaak benoemen wat er niet goed gaat? Ik heb nog zo geleerd dat dit juist niet goed werkt. Maar ja, oude honden kun je moeilijk nieuwe kunstjes leren. Ik zag prima passen, een prima instelling bij ons, snelle aanvallen en vlotte scores, maar ook een baseline die open stond, waar het uitboxen in de rebound door Lions beter werd gedaan. Leer momenten blijven er in mijn ogen genoeg. De rust komt bij 18 - 26, voldoende? Part 3 is cruciaal, ik start met een fantasie opstelling, met Nando en Niels voor en Max, Bob en Ricardo achter, volop lengte in de rebound en voor snelle handen voor het onderscheppen van de pass. Helaas blijkt dit minder effectief dan gepland. Lions loopt weer snel in en wij krijgen even de bal niet door de ring. Lions komt terug tot 26 - 29. Daarna is het weer de beurt aan ons. 8 scores op rij en de voorsprong is weer comfortabel. We werken dan even echt samen. Passes komen aan en als de medespeler er net even beter voor staat krijgt die de bal. Basketbal naar mijn hart. Zo snel als dit moment kwam, was het weer weg en opnieuw mocht Lions snel inlopen. Aanvallend hadden we net te weinig geluk en hier en daar een tikkie of duwtje werd niet echt gezien? Bestraft in ieder geval te weinig. Bij het eind van het part was het 35 - 42. Dan krijgen we het effect van het te vaak gebruiken van niet. Ik hoor het mezelf nog zeggen "laat ze nou niet ..., maak nou niet opnieuw de fout ... . Je kent het wel, denk niet aan roze olifantjes en dat werkt dan precies averechts. Terug naar de wedstrijd we blijven in het 4e part geconcentreerd, om en om wordt er gescoord. De snelheid die we nodig hebben om lekker te spelen viel even weg en de nummer 21 van Lions kreeg het even op zijn heupen. Een snelle jongen met een redelijk schot waartegen we geen passende oplossing hadden. Na 45 - 50 in de 6e minuut vielen we stil. Lions liep in maar wij hielden (dachten we) het hoofd koel. Immers de klok gaf aan dat wij steeds voor stonden. Gejuich dus bij het eindsignaal. We hadden zojuist weer een pot gewonnen, al was het met de billen tegen elkaar. Afijn de koude, ijskoude douche, kwam direct. De dames aan de tafel hadden, naar achteraf bleek, het scorebord niet goed bediend en een punt van Lions bij ons geteld. Scorebord en sheet verschilden dus. Het sheet is leidend (Lijdend in dit geval?). Resultaat een boze Challengers ploeg en een boze (kokende is beter) coach. Immers als je 1 punt achterstaat dan laat je de ploeg sneller aanvallen en pressen. Nu dachten we met rustige aanvallen de wedstrijd te kunnen uitspelen. Balen dus. Helaas zijn tafels en scheidsrechters net als wij mensen en maken fouten. Ikzelf was er goed ziek van net als de heren. De stemming in de kleedkamer was om te snijden. Geen goed eind dus voor ons. Een protest indienen, was de opmerking later in de auto. Maar eigenlijk is dat op het niveau van ons veelal weggegooid geld. We moeten deze bittere pil maar slikken en volgende week alles uit de kast gooien voor de winst. Er zijn immers voldoende verbeter punten. Strafworpen 3 uit 17 is redelijk weinig. De punten: Jeffrey 5, Rody 6, Max 12, Bob 11, Mirza 2, Niels 0???, Nando 14, Ricardo 2 Ik merk dat ik nog boos ben als ik dit schrijf en de wedstrijd nog eens de revue laat passeren. Misschien kan het mij helpen om volgende keer eens niet te vaak "niet" te gebruiken. Want het mag niet onvermeld blijven dat jullie ondanks weinig geluk met de scores zijn blijven knokken. Als coach was ik niet goed, warrig en te veel sturend vanaf de kant, mijn fanatieke hart zat mij vandaag (alleen vandaag?) in de weg. Wel complimenten voor de mensen op de bank, die het laatste part nauwelijks hebben gespeeld, met name Mirza, Rody en Max dat zij niet zaten te muiten over de mindere speeltijd. Coach